Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Waligórski Aleksander

15.09.2012 22:09
Aleksander Waligórski herbu Odrowąż (ur. 1794, zm. 1873)[1]
    – generał polski w powstaniu styczniowym, inżynier.
    Po klęsce powstania listopadowego, wstąpił do armii szwedzkiej. Zatrudniony w norweskiej służbie kartograficznej oraz przy budowie kanału wodnego w Moss[1].
    W 1856 został majorem w sztabie Dywizji Kozaków Sułtańskich gen. Władysława Zamoyskiego, sformowanej przy armii tureckiej. W 1862 został dyrektorem Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo pod Genuą, gdzie wykładał terenoznawstwo, kartografię i rysunki.
    Po wybuchu powstania styczniowego, przedarł się 7 marca 1863 z Galicji do obozu Mariana Langiewicza w Goszczy. 10 marca mianowany generalnym kwatermistrzem wojsk powstańczych, w stopniu generała brygady.
    19 marca, po krótkich walkach wycofał się do Galicji. Następnie, pod dowództwem Antoniego Jeziorańskiego wziął udział w walkach na Lubelszczyźnie. 1 i 6 maja 1863 r. uczestniczył w bitwach pod Kobylanką (gdzie poległ jego syn)[2], i 11 maja 1863 r. w bitwie pod Hutą Krzeszowską.
    W czerwcu został naczelnikiem wojskowym województwa lubelskiego[3]. W czerwcu w wyniku poniesionych ran w potyczce koło Gór Pińczowskich poległa żona gen. Waligórskiego Teofila z Łagowskich Waligórska[4]. W Galicji przygotowywał wówczas koordynację działań na południu Kongresówki.
    15 października gen. Waligórski przekraczał San ze swym liczącym tysiąc ludzi oddziałem i został zaskoczony przez Austriaków. Około 100 przyszłych powstańców dostało się w ich ręce. Około 800 przedarło się na rosyjską stronę. Waligórski pociągnął ochotniczy oddział w kierunku Radomyśla i Zaklikowa[5]. 22 października 1863 r. jego oddział w sile 800 piechoty i 200 jazdy został rozbity przez przeważające liczebnie wojska rosyjskie w bitwie pod Łążkiem.
    Wycofał się do Galicji i złożył broń przed Austriakami. Już jednak 2 listopada ponownie wkroczył w lubelskie. 2 lutego 1864 zdymisjonowany za nieudolność przez Wydział Wojny Rządu Narodowego.
    Wyjechał do Francji, gdzie zmarł.[wiki]

Odpowiedzi (2)

2.07.2013 19:23
"W czerwcu w wyniku poniesionych ran w potyczce koło Gór Pińczowskich poległa żona gen. Waligórskiego Teofila z Łagowskich Waligórska" Jest to nieprawda.
Teofila była żoną Feliksa Waligórskiego i nie poległa, lecz zmarła w 1868 roku. Ale mam małą zagadkę do rozwiązania.
Otóż spotkałem dwa zapisy dotyczące rodziców Aleksandra różniące się nazwiskiem matki.
1.Był synem Rocha i Korneli Goczałkowskiej - opis drzewa Jędrzeja Odrowąż Waligórskiego z 1863 roku
2.Był synem Rocha i Korneli Goczałowskiej - Wikipedia
Które nazwisko jest właściwe?
21.07.2019 13:40
Ad.1 Goczałkowska.
https://gw.geneanet.org/gudew?lang=fr&p ... owska&oc=1
Ad. 1. cd.
Przywołuje Pan drzewo genealogiczne Waligórskich, mam kopie tego drzewa ale w tym oryginale?, gałąź Aleksandra Fortunata nie istnieje, może jest to przerysowanie późniejsze gdzie ze względów bezpieczeństwa tej gałęzi nie pokazano (Roch Waligórski ojciec Aleksandra występuje). W mojej wersji drzewa są wpisy osób urodzonych na pewno po 1870 roku.
Jestem zainteresowany poznaniem Pana egzemplarza drzewa. Proponuje wymianę w formie elektronicznej.