Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Jurewicze, pow. rzeczycki
16.11.2009 11:05
Jurewicze (Jurowice) miasteczko w dawnym województwie mińskiem, rządowe, w zach. i stronie pow. rzeczyckiego, niedaleko rz. Prypeci z lewej strony, Jurzy, przy małym trakcie wiodącym z Łojowa, Uralina, Chojnik do Mozyrza, w malowniczej miejscowości położone. Jezuici litewscy mieli tu swoją misję od roku 1726 i zbudowali wspaniałą świątynię. Po jezuitach byli tu bernardyni, później kapucyni, Parafia katolicka przetrwała w Jurewiczach do r. 1866 (należała do dekanatu mozyrako-rzeczyckiego i miała kaplicę w Hliniszczu), wtedy bowiem kościół został zamieniony na cerkiew. Miasteczko w 1890 ma około 140 domów, 900 mieszk. mieści się tu biuro II okr, polic; jest szkółka wiejska. Gmina w 1890 składała się z 18 starostw wiejskich, 43 wsi i liczyła 2335 włościan płci męskiej.
Jurewicze są prawdziwą malowniczą oazą śród głuchych topielisk Polesia rzeczyckiego. Posiadały przywileje króla Stanisława Augusta z r. 1778. Historyk jezuitów Rostowski nie wspomina o tym miejscu chociaż miało ono ważne znaczenie dla Polesia pod względem misji tego zakonu. Dobra Jurewickie w powiecie rzeczyckim, niegdyś Oskierków, od roku 1875 kupca Bakunienki, miały obszaru przeszło 3440 mr.
Jurewicze są prawdziwą malowniczą oazą śród głuchych topielisk Polesia rzeczyckiego. Posiadały przywileje króla Stanisława Augusta z r. 1778. Historyk jezuitów Rostowski nie wspomina o tym miejscu chociaż miało ono ważne znaczenie dla Polesia pod względem misji tego zakonu. Dobra Jurewickie w powiecie rzeczyckim, niegdyś Oskierków, od roku 1875 kupca Bakunienki, miały obszaru przeszło 3440 mr.
Odpowiedzi (2)
16.11.2009 11:25
Zdaniem konserwatora Wiesław Zarzyckiego, obraz jest pochodzenia wschodniego i został namalowany pod koniec XIV lub na początku XVw. Zdaniem inych pochodzi z w. XVI lub został wtedy przemalowany. Jest to Madonna w typie Hodegetrii. Na płaszczu - maforionie, widoczna po lewej stronie (patrzącego) gwiazda, oznaczająca "Genuisi prolem, nova Stella solem" (Nowa Gwiazdo, porodziłaś Syna-Słońce). Najwcześniejsze informacje pochodzą z połowy XVIIw. Należał on wtedy do hetmana Stanisława Koniecpolskiego, który w obawie przed nadciągającymi hordami kozackimi oddał go jezuitom w Barze. Ci zabrali go do Lwowa. Jednak pozostawał w rękach Koniecpolskich, gdyż od wnuka hetmana uprosił go otrzymać Marcin Tyrawski - misjonarz wędrujący po bezdrożach Ukrainy i Polesia w II poł. XVIIw. W 1673 wzniósł dla tego wizerunku w Jurowicach kaplicę. Niebawem miejscowość zasłynęła tym wizerunkiem na całą okolicę przynosząc liczne uzdrowienia. Następnie dla wizerunku zbudowano kościół. W 1742 Franciszek Kolert napisał "Krynice cudownych łask Maryi z Jurowieckich gór". Po klęsce powstania ks. Hugo Godecki wizerunek przekazał na przechowanie Gabrieli Wańkowicz zam. Horwatt, a dla siebie kazał namalować kopię. Gabriela przed śmiercią oddała go w 1885 jezuitom w Krakowie. Ci umieścili go w 1901 w bocznym ołtarzu kościoła św. Barbary a w 1931 przenieśli do kaplicy Matki Bożej Bolesnej.[cen]Niejeden ratowany w ostatniej przygodzie
W niewoli,ogniach, gromach i na bystrej wodzie
Twojej łasce przyznaje, żeś mu portem była
Gdy wezwana, szczęśliwie z nim na ląd przybiła
(Korlet F.)
10.03.2013 09:15
Wstęp
Miejscowość Jurewicze położona jest obok miasta Mozyr, na terenie dzisiejszej obłaści gomelskiej, aktualnie wchodzi w skład diecezji pińskiej. W 1843 r. parafia Jurewicze należała do dekanatu rzeczyckiego.
Opisując odległości w połowie XIX w. zaznaczano, że parafialny kościół w Jurewiczach położony jest 23 wiorsty o Mozyrza, 19 wiorst od kościoła w Kimbarówce i 35 wiorst od świątyni w Chojniku oraz ok. 50 wiorst od parafialnej świątyni Ostrochladowicze.
Parafia i drewniany klasztor OO Jezuitów - 1681-1736 r.
1673 – początki kultu Cudownego Obrazu Matki Bożej.
Początkowo była to misja jezuicka, przy której w 1673 r. o. Marcin Turawski (SJ) misjonarz ludowy zbudował na miejscu dawnego zamku drewnianą kaplice, dla obrazu Matki Bożej Łaskawej [rzekomo przywieziony tam z twierdzy Kudak] , a obok niej powstał dom dla kapłanów.
1681 – drewniany kościół i dom dla misjonarzy
Przy istniejącym kościele jezuici rozpoczęli w 1681 r. budowę klasztoru. Dobre uposażenie fundacji (zapis fundacyjny), a później umiejętne propagowanie przez zakonników kultu maryjnego (sanktuarium oddziaływało na okoliczne miejscowości) dało tu początek miasteczka służącego dla pielgrzymów odwiedzających Cudowny Obraz Matki Bożej.
1690-1710 – misja jezuicka
Historia wspomina, że jeszcze trzykrotnie wznoszona tu była drewniana świątynia, powstająca na nowo do życia, po kolejnych zniszczeniach.
1713-1720 – superiorem o. Stanisław BOBIATYŃSKI (SJ).
Pierwsza zabudowa klasztorna.
1720-1723 – superiorem o. Franciszek KAMIŃSKI (SJ).
1723-1727 – superiorem o. Albert JANKOWSKI (SJ).
W 1726 r. rozpoczęto wznoszenie murowanych budynków kościelnych – świątyni i domu misyjnego, całość ukończono dopiero w 1748 r.
1727-1728 – superiorem o. Urban GALSZTYN (SJ).
1728-1729 – superiorem o. Jan BOHATKO (SJ).
1729-1730 – superiorem o. Urban GOLSZTYN (SJ).
1730-1732 – superiorem o. Tomasz KOLWOWSKI (SJ).
1732-1733 – superiorem o. Adam WIELOCKI (SJ).
1733-1736 – superiorem o. Adam GAŁĄZKOWSKI (SJ).
Parafia i murowany klasztor OO Jezuitów - 1736-1773 r.
1736-1751 – superiorem o. Franciszek KOLERT (SJ).
W 1744 r. była to kościół w parafii Mozyr. Nieco później staraniem przełożonego o. Korert, wzniesiono w 1746 r. nowy murowany kościół p.w. Nawiedzenia NMP. Była to 3 nawowa świątynia z 2 wieżową fasadą. Konsekracji świątyni dokonał w tymże roku bp. F. Kowieński.
1748 – parafia Jurewicze w dekanacie owruckim diecezji kijowskiej, należały tu miejscowości: Jurewicze, Wodowicze, Olexicze, Zahal, Borysowszczyzna, Szereyki, Grzęda, Prutek.
1751-1758 – superiorem o. Jan KARPOWSKI (SJ).
Od 1754 r. misja jezuicka uzyskawszy status rezydencji rozpoczęła starania o pozwolenie na prowadzenie szkoły, w 1756 otworzono tu bursę dla uczniów.
1758-1762 – superiorem o. Paweł MYCKIEWICZ (SJ).
W 1760 r. zakonnicy z Jurewicz podjęli się obsługi kościoła w pobliskiej Wołodarce , z czasem otworzyli tam samodzielna misje.
1762-1765 – superiorem o. Ignacy DMIECIŃSKI (SJ).
W tym czasie prowadzone były stacje misyjne w miejscowościach: Biała Cerkiew, Brahin , Mozyrz, Wołodarka.
1765-1770 – superiorem o. Andrzej GRĄDZKI (SJ).
1770-1771 – superiorem o. Jerzy BOCHEN (SJ).
1771-1773 – superiorem o. Józef ŁUCKI (SJ).
W roku 1772 klasztor jezuicki liczył 13 zakonników (8 kapłanów, 2 kleryków i 3 braci zakonnych).
Miejscowość Jurewicze położona jest obok miasta Mozyr, na terenie dzisiejszej obłaści gomelskiej, aktualnie wchodzi w skład diecezji pińskiej. W 1843 r. parafia Jurewicze należała do dekanatu rzeczyckiego.
Opisując odległości w połowie XIX w. zaznaczano, że parafialny kościół w Jurewiczach położony jest 23 wiorsty o Mozyrza, 19 wiorst od kościoła w Kimbarówce i 35 wiorst od świątyni w Chojniku oraz ok. 50 wiorst od parafialnej świątyni Ostrochladowicze.
Parafia i drewniany klasztor OO Jezuitów - 1681-1736 r.
1673 – początki kultu Cudownego Obrazu Matki Bożej.
Początkowo była to misja jezuicka, przy której w 1673 r. o. Marcin Turawski (SJ) misjonarz ludowy zbudował na miejscu dawnego zamku drewnianą kaplice, dla obrazu Matki Bożej Łaskawej [rzekomo przywieziony tam z twierdzy Kudak] , a obok niej powstał dom dla kapłanów.
1681 – drewniany kościół i dom dla misjonarzy
Przy istniejącym kościele jezuici rozpoczęli w 1681 r. budowę klasztoru. Dobre uposażenie fundacji (zapis fundacyjny), a później umiejętne propagowanie przez zakonników kultu maryjnego (sanktuarium oddziaływało na okoliczne miejscowości) dało tu początek miasteczka służącego dla pielgrzymów odwiedzających Cudowny Obraz Matki Bożej.
1690-1710 – misja jezuicka
Historia wspomina, że jeszcze trzykrotnie wznoszona tu była drewniana świątynia, powstająca na nowo do życia, po kolejnych zniszczeniach.
1713-1720 – superiorem o. Stanisław BOBIATYŃSKI (SJ).
Pierwsza zabudowa klasztorna.
1720-1723 – superiorem o. Franciszek KAMIŃSKI (SJ).
1723-1727 – superiorem o. Albert JANKOWSKI (SJ).
W 1726 r. rozpoczęto wznoszenie murowanych budynków kościelnych – świątyni i domu misyjnego, całość ukończono dopiero w 1748 r.
1727-1728 – superiorem o. Urban GALSZTYN (SJ).
1728-1729 – superiorem o. Jan BOHATKO (SJ).
1729-1730 – superiorem o. Urban GOLSZTYN (SJ).
1730-1732 – superiorem o. Tomasz KOLWOWSKI (SJ).
1732-1733 – superiorem o. Adam WIELOCKI (SJ).
1733-1736 – superiorem o. Adam GAŁĄZKOWSKI (SJ).
Parafia i murowany klasztor OO Jezuitów - 1736-1773 r.
1736-1751 – superiorem o. Franciszek KOLERT (SJ).
W 1744 r. była to kościół w parafii Mozyr. Nieco później staraniem przełożonego o. Korert, wzniesiono w 1746 r. nowy murowany kościół p.w. Nawiedzenia NMP. Była to 3 nawowa świątynia z 2 wieżową fasadą. Konsekracji świątyni dokonał w tymże roku bp. F. Kowieński.
1748 – parafia Jurewicze w dekanacie owruckim diecezji kijowskiej, należały tu miejscowości: Jurewicze, Wodowicze, Olexicze, Zahal, Borysowszczyzna, Szereyki, Grzęda, Prutek.
1751-1758 – superiorem o. Jan KARPOWSKI (SJ).
Od 1754 r. misja jezuicka uzyskawszy status rezydencji rozpoczęła starania o pozwolenie na prowadzenie szkoły, w 1756 otworzono tu bursę dla uczniów.
1758-1762 – superiorem o. Paweł MYCKIEWICZ (SJ).
W 1760 r. zakonnicy z Jurewicz podjęli się obsługi kościoła w pobliskiej Wołodarce , z czasem otworzyli tam samodzielna misje.
1762-1765 – superiorem o. Ignacy DMIECIŃSKI (SJ).
W tym czasie prowadzone były stacje misyjne w miejscowościach: Biała Cerkiew, Brahin , Mozyrz, Wołodarka.
1765-1770 – superiorem o. Andrzej GRĄDZKI (SJ).
1770-1771 – superiorem o. Jerzy BOCHEN (SJ).
1771-1773 – superiorem o. Józef ŁUCKI (SJ).
W roku 1772 klasztor jezuicki liczył 13 zakonników (8 kapłanów, 2 kleryków i 3 braci zakonnych).