Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Wojakowscy herbu Brochwicz

13.10.2009 17:51
Wojakowscy herbu Brochwicz.
(Odnoga galicyjska.)

Ród to prastary, odwieczny, sięgający czasów, kiedy okolice nad Dunajcem były jeszcze całkiem puste, skalne i lesiste, a które dopiero przy¬byłe z za gór gromady pracowitych ludzi poczęli karczować i osiedlać. W owych to czasach, jak pisze Autor „Chrobacyi", osiadł między innymi Wojak, przewódzca i włodarz takiej podróżnej gromady, wraz z rodziną, i czeladzią nad Dunajcem, wokoło dzisiejszego miasteczka Czchowa i tam założył w „Opolu" osady: Wojakowę, Drużków pusty, w „wyrębnej" Po¬rąbkę, w „zapadłej" Kąty, w „kamieniu" Połom, w „mokrawiskach grzązkich" Łęki (zob. Długosza „Liber Beneficiorum", Opera VIII 253).
W trzy wieki z pokolenia w pokolenie jeden z potomków Wojaka ufundował w Wojakowej kościół z kamienia i uposażył na rzecz Biskupstwa dziesięciną „w snopach i konopiach". „Opole" pozostało mu proklamacyą, jako pierwotny zabytek z praprzeszłości, a za kleinot przybrał „Jelenia" („Cervus"), później przezwanego „Brochwiczem". Kleinot ten zdobił w roku 1231 tarczę Mściwoja, 1310 r. Dobrogosta, 1314 r. Mikołaja Zbigniewicza, a 1382 r. akt Korifederacyi Radomskiej („Kodeks Wielkopolski" Zdkrzewskego, El Nr. 1804).
Akta sądowe Krakowskie (Helcel, Ulanowski) wykazują z braku metryk kościelnych, że w tych wyżej wymienionych osadach między r. 1397 a 1495 potomkowie Wojaka, którzy dopiero w XV wieku poczęli się pisać" „Wojakowskimi", łączyli się ślubami małżeńskiemi z rodami klejnotu „Turzyna", pochodzącego od Św. Stanisława; „Ogniwa", „Starykoń", „Nowina", Jastrzębiec, Radwan, Wężyk i innych.
Pomijając, co o rozmaitych członkach domu Woj akowskich pisał Kaspar Niesiećki i w ponownym jego wydaniu (w Lipsku r. 1842) JanNep. Bobrowićz, podajemy tutaj genealogią kwitnącej w Galicyi odnogi tego
szlachetnego rodu na podstawie Akt ziemskich i grodzkich, zachowanych w Archiwum lwowskiem, sięgających do początku XVII stulecia. Praojcem tej odnogi jest:
Remigian z Wojakowa Wojakowski (Ipok.), podsędek przemyski, poseł na sejm 162?' r. i deputat na trybunał radomski, według Niesieckiego w końcu kasztelan lubaczowski (zob. R. XVI str. 214), ożeniony z Anną z Sobieszyna Sobieską herbu Janina, córką Wojciecha i Zofii Gdeszyńskiej herbu Gozdawa, a siostrą Marka i Sebastyana, założycieli dwóch linii Domu Sobieskich i spłodził z niej syna, Kaspra.
Kasper z Wojakowa Wojakowski (II pok.), sędzia Ziemi prze¬myskiej, zmarły 1669 r., był dziedzicem osad Pełniatycze, Rozwieniecka wola, Janikowice, Częstkowice, Rudłowice, Rzeplin, gdzie rezydował, Rozbierz, Więckowice, Cudowice „et aliorum". Zaślubił Izabellę z Wielkiego Stawu Stawską herbu Belina. Z niej dwoje dzieci (III pok.), syn Jan i córka Sylwestra, małżonka Snopkowskiego herbu Rawicz.
Jan z Wojakowa Wojakowski (DI pok.), pan na Rzeplinie, z kolei łowczy, chorąży, podkomorzy, a w końcu kasztelan przemyski 1693 po śmierci Mikołaja Ustrzyckiego (po nim Samuel Orzechowski), był jako łowczy w r. 1656 wysłany do Rakoczego, któremu przedstawiał, na jakie naraża się straty, zrywając pokój z Rzecząpospolitą, a jak wielkie czekać go mogą korzyści z zachowania przyjaznych dla Polski stosunków („Przy¬jaciel Ludu" nr. 36 z roku 1836 w Lesznie, Józef Łukaszewicz), a w r. 1664 wstawiał się przed Królem imieniem szlachty krakowskiej za Jerzym Lubomirskiem (Józef Szujski). Mąż ten zasłużony po dwakroć wstępował w związki małżeńskie, najprzód z Konstancyą Krasicką herbu Rogala z mitrą, kasztelanką przemyską, córką hr. Marcina Konstantego i pierwszej jego żony, Zofii z Tęczyna Ossolińskiej (zob. Roczn. II str. 138), a po jej bezpotomnym zgonie po raz wtóry z Zofią Silnicką herbu Doliwa, kaszte¬lanką kamieniecko-podolską, córką Gabryela, wielkiego serca kawalera, ^ pamiętnego pod Cudnowem, w r. 1667 pod Brzeżanami, w r. 1675 pod Śniatynem, któTego Niesiecki mylnie pod herb Jelita położył, co prostujemy (zob. R. XVI str. 200); z niej dwoje dzieci, syn Michał i córka Ewa, zaślubiona Michałowi z Romanowa Swirskiemu herbu Szaława, któremu wniosła w posagu Cześniki z Danilczem 1720 roku.
Michał z Wojakowa Wojakowski (IV pok.), dziedzic od r. 1720 Lipnicy Górnej na mocy dekretu sądu ziemskiego halickiego i trybunału lubelskiego z r. 1756, ożenił się z Maryanną Domańską herbu Laryssa, podczaszanką Wiłkomirską, córką Krzysztofa i Anny Godlewskiej herbu Gozdawa. Z niej syn:
Alojzy Dunstan z Wojakowa Wojakowski (V pok.), urodzony 20 marca 1729 r., dziedzic Lipnicy Górnej, członek Stanów Galicyjskich 1782 r., umarł nagle na kontraktach po Trzech Królach 1786 r. we Lwowie. Miał za żonę Maryannę Sokolnicką herbu Jastrzębiec, skarbnikównę ciechanowską, córkę Andrzeja i Heleny Kokowskiej herbu Korab, a z niej troje dzieci (VI pok.): syna Faustyna-Seweryna i dwie córki, zamężne Czarnomiskie herbu Jastrzębiec.
Faustyn-Seweryn z Wojakowa Wojakowski (VI pok), uro¬dzony w starym dziedzicznym Lipnickim dworze dnia 15 lutego 1762 r., mając 22 lat 1784 roku, mimo ograniczeń władz austryackich, czując się zawsze Polakiem, podążył wstąpić w szeregi wojska koronnego i odbył służbę w armii polskiej jako chorąży kawaleryi narodowej.
Ranny pod Dubienką dnia 30 lipca 1792 r., gdy z rozkazu królew¬skiego wojna miała być zaniechaną, i wszyscy oficerowie wraz z dowódcą, księciem Józefem Poniatowskim opuszczali obóz, powrócił po 8-letniej nie-bytności w domu, w progi rodzinne,, ale nie zastał już ojca swego przy życiu, tylko dwie zamężne siostry, z któremi podzielił się ziemią na trzy równe części i zbudował nowy dla siebie dom na leśniczówce. Dnia 28 lu-. tego 1796 r. zaślubił Eleonorę Kunaszowśką herbu Radwan z Kunaszowa, starosty trembowelskiego i po 40-letniej pracy na ojczystym spadku dokonał żywota dnia 6 stycznia 1836 r., pozostawiając ziemię i syna:
Dyonizego Jana z Wojakowa Wojakowskiego (VII pok.), ur. 1800 r., członka galicyjskiego Towarzystwa gospodarczego, ożenionego dnia 16 listopada 1826 r. z Teklą Zawiszanką herbu Sulima, córką Józefa i Maryanny Gumowskiej, właścicieli dóbr Powełcza. Umarł 1872 r., po¬zostawiając dwóch synów, ostatnich chwilowo potomków prastarego rodu: Henryka i Mieczysława. Z tych:
Henryk z Wojakowa Wojakowski (VIII pok.), ur. 25 pa¬ździernika 1833 r., zaślubi Helenę
Tyszarską herbu Ślepowron, córkę Feliksa i Adolfiny Winnickiej, właścicieli dóbr Martynowa.
Mieczysław z Wojakowa Wojakowski (VIII pok.), ur. 2 stycznia 1845 r., zamieszkały w Stasiowej Woli pod Burszty¬nem, oddający się z wielkiem zamiłowaniem i znajomością rzeczy studyum naszej przeszłości, który dnia 16 września 1882 r. ożenił się z Teklą Syroczyńską herbu Serjusz, ur. w Horodnicy na Ukrainie, córką Antoniego i Justyny Jarzembskiej, właścicieli dóbr Kopoczyniec.

SPROSTOWANIA I UZUPEŁNIENIA.
Wojakowscy herbu Brochwicz. (Odnoga Galicyjska). (Zob. R XXVII str. 92 do 94) Uzupełniamy wzmiankę naszą o dwóch ostatnich reprezentantach tego prastarego rodu, Henryku i Mieczysławie Wojakowskich (VIII pok.), synach Dyonizego Jana i Tekli Zawiszanki; herbu Sulima:
1. Henryk, ur. 25 października 1833 roku, ożeniony z Heleną Tyszarską herbu Ślepowron, ma z niej syna
Zdzisława Klemensa (IX pok.), ur. 1874 r.
2. Mieczysław, ur. 2 stycznia 1849 r., dziedzic Stasiowej Woli pod Bursztynem, ożeniony z Teklą Syroczyńską (zobacz R. XXVII str. 94), ma z niej troje dzieci, których imiona są:
Władysław (IX pok.), ur. 1884 r.
Justyna, zaślubiona dnia 29 lipca 1905 r. w kościele parafialnym w Kochawinie Tadeuszowi Boleście z Bylicy Milewskiemu herbu Jastrzębiec, synowi ś. p. Kornela Milewskiego i Ludgardy z Cieńskich herbu Pomian (zob. R. XVI str. 25).
Stanisława.
Siostra Henryka i Mieczysława Wojakowskich, pominięte w Roczniku XXVII str. 94: Julia Wojakowska, jest wdową po Tadeuszu Łopuszańskim herbu Sas z Komornik w Przemyślśkiem.
Wojakowscy odnogi galicyjskiej piszą się już od Jana, pana na Rzeplinie, kasztelana przemyskiego, 1693 r.,nie z Wojakowa, ale z Rzeplina w Ziemi przemyskiej.

Bibliografia

Żychliński T., Złota Księga Szlachty Polskiej rocz.27

Odpowiedzi (1)

20.02.2014 11:48
Julia Wojakowska h Brochwicz jest i była żoną Tadeusza Korwin-Łopuszańskiego herbu Ślepowron urodzonego w Kossowej pow. Wadowicki parafia Tłuczań syn Jana Erazma Korwin Łopuszańskiego o Witalii Salomei Wybranowskiej córki Modesty Cieńskiej i Antoniego Bonifacego Wybranowskiego, wnuk Antoniego Bonifacego Korwin Łopuszańskiego i Anieli Paprockiej urodzony we wsi Rawica pow Radom prawnuk Kazimierza Korwina Łopuszańskiego i Franciszki Łojewskiej- reszta patrz Genealogia Minakowskiego - zmarła 16,05,1920 pochowana na Łyczakowie w Grobie z mężem i synem Janem Korwin Łopuszańskim rektorem Politechniki Lwowskiej i byłym Ministrem
ja jestem córka Waclawa Korwin Łopusząńskiego syna Jana o Bronisławy Łozińskiej, wnuka Antoniego Juliusza Zenona Jana Nepomucena Korwin-Łopusząńskiego ur w Kossowej 12,04,1841 roku o Emilii z Wachowskich brata Tadeusza - Antoni Juliusz skończył Dublany i był administratirem majątków na Podolu - Goriatkowo i Stawki w parafii Miastkówka,
Jan Erazm zmarł w Drohiczówce - chyba około 1849 u swego szwagra Filipa Leoncjusza Kornela Wybranowskiego męża Matyldy braronowej Heydel -
Szukam danych o wdowie po janie Erazmie Korwinie Łopusząnskim - Witalii Salomei Wybranowskiej nie wiem co się z nią stało.
Malwina Korwin-Łopuszańska-Piasecka