Marczewska Władysława z domu Olejarz

Marczewska Władysława z domu Olejarz (numer obozowy 7892)
urodziła się w 1910 roku w Buczaczu. Uczęszczała do gimnazjum w Stanislawowie, a następnie studiowała prawo na KUL-u w Lublinie. Podczas studiów poznała Stanisława Marczewskiego i się pobrali. Przed wojna ukończyła studia prawnicze. Aresztowana została w Lublinie z dwiema siostrami męża, gdy gestapo i Rosjanie bezskutecznie poszukiwali jej męża, który uciekł z transportu oficerów polskich do Rosji. Więziona była na Zamku Lubelskim i przesłuchiwana w siedzibie gestapo “Pod zegarem”. Transportem z 23 września 1941 roku tzw. ”sondertansport” wywieziono ją razem z siostrami jej męża: Michaliną i Janiną do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Pracowała tam ciężko fizycznie w szwalni, szyjąc anoraki. Władysława była poddana trzykrotnie eksperymentom pseudo-medycznym. Operowana była : 3 stycznia 1943 roku, 14 stycznia 1943 i 15 marca 1943 - były to operacje kostne. Podczas pierwszej i drugiej zrobiono po dwa cięcia na obu podudziach. Po raz trzeci, operowano lewe podudzie. Operacje te miały prawdopodobnie cel użytkowy tzn. pobrano kilka, przypuszczalnie cztery listwy kostne i wszczepiono je rannym żołnierzom niemieckim. Po operacjach Władysława Marczewska przebywała w bloku chorych więźniarek, zatrudniona przy robotach na drutach.
Na początku lutego 1945 roku, gdy Niemcy planowali likwidacje "królików”- udało się Władysławie opuścić obóz z transportem więźniarek do któregoś z podobozów. Zrobiła to pod przybranym nazwiskiem Malgorzata Barcz. Zachorowała potem na tyfus i znalazła się w szpitalu. Jej mąż Stanisław Marczewski poszukiwał jej i odnalazł. Wrócili do Polski i zamieszkali w Gdańsk, a następnie w Warszawie. Władysława nie podjęła pracy zawodowej ze względu na problemy zdrowotne zaistniałe po przebytych eksperymentach medycznych. Urodziła dwoje dzieci: Joannę i Lecha. Władysława Marczewska zmarła w Warszawie w sierpniu 1999r.

http://archive.is/lnm7w