Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Becker Michał Teodor Bronisław
7.12.2013 20:01
BECKER Michał Teodor Bronisław (1880-1932),
aptekarz aprobowany, działacz niepodległościowy. Urodził się 7 IX w Zembrowie (pow. Ostrów Wielkopolski), w wielodzietnej rodzinie nauczyciela Konstantego i Antoniny z Pietrosińskich. Szkołę podstawową ukończył w Zembrowie. Do gimnazjum uczęszczał w Ostrowie Wlkp. Należał wówczas do tajnego towarzystwa Tomasza Zana, zapoznającego młodzież z historią i literaturą Polski. Zebrania odbywały się w domach uczniów, często w domu rodzinnym B. w Zembrowie, gdzie też mieściła się nielegalna biblioteka towarzystwa. Po odbyciu tzw. jednoroki (roczna służba wojskowa po 6 klasach gimnazjum) B. podjął praktykę w aptekach, m.in. w Rawiczu i Aptece św. Piotra (Peter Apotheke) w Poznaniu. Wyższe studia farmaceutyczne odbywał początkowo we Wrocławiu, potem w Gryfii (Greiwald) n.Bałtykiem, gdzie w 1909 otrzymał dyplom z oceną dobrą. W 1910 uzyskał aprobatę. Po ukończeniu studiów pracował w Poznaniu i Katowicach, następnie przeniósł się do Westfalii i pracował w Gelsenkirchen i Wannę, gdzie istniały liczne środowiska poi-skich robotników. Należał wówczas do tajnych stowarzyszeń polskich. Służbę wojskową odbywał we Wschowie i Poznaniu. W 1911 kupił aptekę w Wielbarku (pow Szczytno), gdzie wraz z żoną nawiązał Kontakty z mazurską ludnością. W 1914 został zmobilizowany i wysłany na front rosyjski. Brał udział w bitwie pod Tannebergiem (Grunwaldem), jako aptekarz szpitala polowego. Ostatnią służbę wojskową pełnił w szpitalu w Szczytnie, w stopniu oficera. W wojsku pozostał do 31 V 1915. Powrócił do Wielbarka i zajął się organizowaniem zniszczonej w czasie wojny apteki, którą unowocześnił i wyposażył w nowe meble, naczynia i utensylia apteczne. W 1918 rozpoczął starania o powrót Mazur do Polski, a jego apteka stała się punktem kontaktowym polskich działaczy niepodległościowych Po niekorzystnym dla Polski wyniku plebiscytu B. został przez Niemców przymusowo wysiedlony. Był czynnym członkiem Polskiego Powszechnego Towarzystwa Farmaceutycznego Okręgu Poznańskiego. Uczestniczył w l Zjeździe Aptekarzy Słowiańskich, odbywającym się 10-14 VI 1929 w Poznaniu. Jego zasługi dla walki o polskość Warmii i Mazur doceniono, przyznając pośmiertnie w 50-lecie plebiscytu w Szczytnie (1970) Złotą Odznakę Honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur". Jesienią 1920 osiedlił się w Lesznie, gdzie kupił aptekę „Pod Złotym Lwem" wraz z mieszkaniem, od żydowskiego aptekarza W. M. Hansiasa. Apteka B. prowadziła sprzedaż leków na recepty, miała szeroki asortyment ziół i leki homoepatyczne. B. cieszył się wśród leszczynian znacznym uznaniem, zarówno z powodu swego patriotyzmu i fachowości, jak i troski o szeroki asortyment towaru. Aptekę prowadził do śmierci, która nastąpiła w Lesznie, 30 III 1932. Pochowano go na starym cmentarzu przy ul. Kasztanowej, po czym w 1966 ekshumowano i przeniesiono na cmentarz przy ul. Kąkolewskiej. Związek małżeński zawarł z Pelagią Szworc, w drugiej połowie 1911, w Miejskiej Górce. Małżeństwo miało dwoje dzieci: Izabellę (ur. 1912), mgr farmacji i Kazimierza (ur. 1916), stomatologa.
Herod F., „Wiadomości Farmaceutyczne": 1929 nr 27 s.45; - Informacje ustne Izabelli Balcerek.
Alicja Mielczarek
aptekarz aprobowany, działacz niepodległościowy. Urodził się 7 IX w Zembrowie (pow. Ostrów Wielkopolski), w wielodzietnej rodzinie nauczyciela Konstantego i Antoniny z Pietrosińskich. Szkołę podstawową ukończył w Zembrowie. Do gimnazjum uczęszczał w Ostrowie Wlkp. Należał wówczas do tajnego towarzystwa Tomasza Zana, zapoznającego młodzież z historią i literaturą Polski. Zebrania odbywały się w domach uczniów, często w domu rodzinnym B. w Zembrowie, gdzie też mieściła się nielegalna biblioteka towarzystwa. Po odbyciu tzw. jednoroki (roczna służba wojskowa po 6 klasach gimnazjum) B. podjął praktykę w aptekach, m.in. w Rawiczu i Aptece św. Piotra (Peter Apotheke) w Poznaniu. Wyższe studia farmaceutyczne odbywał początkowo we Wrocławiu, potem w Gryfii (Greiwald) n.Bałtykiem, gdzie w 1909 otrzymał dyplom z oceną dobrą. W 1910 uzyskał aprobatę. Po ukończeniu studiów pracował w Poznaniu i Katowicach, następnie przeniósł się do Westfalii i pracował w Gelsenkirchen i Wannę, gdzie istniały liczne środowiska poi-skich robotników. Należał wówczas do tajnych stowarzyszeń polskich. Służbę wojskową odbywał we Wschowie i Poznaniu. W 1911 kupił aptekę w Wielbarku (pow Szczytno), gdzie wraz z żoną nawiązał Kontakty z mazurską ludnością. W 1914 został zmobilizowany i wysłany na front rosyjski. Brał udział w bitwie pod Tannebergiem (Grunwaldem), jako aptekarz szpitala polowego. Ostatnią służbę wojskową pełnił w szpitalu w Szczytnie, w stopniu oficera. W wojsku pozostał do 31 V 1915. Powrócił do Wielbarka i zajął się organizowaniem zniszczonej w czasie wojny apteki, którą unowocześnił i wyposażył w nowe meble, naczynia i utensylia apteczne. W 1918 rozpoczął starania o powrót Mazur do Polski, a jego apteka stała się punktem kontaktowym polskich działaczy niepodległościowych Po niekorzystnym dla Polski wyniku plebiscytu B. został przez Niemców przymusowo wysiedlony. Był czynnym członkiem Polskiego Powszechnego Towarzystwa Farmaceutycznego Okręgu Poznańskiego. Uczestniczył w l Zjeździe Aptekarzy Słowiańskich, odbywającym się 10-14 VI 1929 w Poznaniu. Jego zasługi dla walki o polskość Warmii i Mazur doceniono, przyznając pośmiertnie w 50-lecie plebiscytu w Szczytnie (1970) Złotą Odznakę Honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur". Jesienią 1920 osiedlił się w Lesznie, gdzie kupił aptekę „Pod Złotym Lwem" wraz z mieszkaniem, od żydowskiego aptekarza W. M. Hansiasa. Apteka B. prowadziła sprzedaż leków na recepty, miała szeroki asortyment ziół i leki homoepatyczne. B. cieszył się wśród leszczynian znacznym uznaniem, zarówno z powodu swego patriotyzmu i fachowości, jak i troski o szeroki asortyment towaru. Aptekę prowadził do śmierci, która nastąpiła w Lesznie, 30 III 1932. Pochowano go na starym cmentarzu przy ul. Kasztanowej, po czym w 1966 ekshumowano i przeniesiono na cmentarz przy ul. Kąkolewskiej. Związek małżeński zawarł z Pelagią Szworc, w drugiej połowie 1911, w Miejskiej Górce. Małżeństwo miało dwoje dzieci: Izabellę (ur. 1912), mgr farmacji i Kazimierza (ur. 1916), stomatologa.
Herod F., „Wiadomości Farmaceutyczne": 1929 nr 27 s.45; - Informacje ustne Izabelli Balcerek.
Alicja Mielczarek