Rutkowska-Kurcyuszowa Maria

Rutkowska-Kurcyuszowa Maria (numer obozowy 12062) urodziła się 1 października 1910 r. w Gidlach koło Częstochowy, absolwentka Szkoły Cecylii Plater-Zyberkówny oraz Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W tym czasie należała do VI Warszawskiej Drużyny Harcerek. W wieku 23 lat wyszła za mąż za kolegę z uczelni Tadeusza Rutkowskiego. Jeszcze w czasie studiów związała się z Obozem Wielkiej Polski, a następnie wywodzącym się z niego Obozem Narodowo-Radykalnym. W latach 1936-1939 była dziennikarką "Gońca Warszawskiego", "ABC" i "Wieczoru Warszawskiego". Jako korespondentka "ABC" przebywała we Włoszech (w Rzymie) od marca do września 1939 roku. Wcześniej robiła reportaże z Paryża, Bukaresztu i Wiednia w ramach krótkich wyjazdów służbowych. We wrześniu 1939 r. powróciła z Rzymu, biorąc udział w cywilnej obronie Warszawy na posterunkach w Resursie i Dziekance. W 1940 roku powróciła do domu rodzinnego w Gidlach, zatrudniając się w rodzinnej Fabryce Pługów i Narzędzi Roliczych. Tu też-wraz z mężem-w 1940 r. przystąpiła do działalności konspiracyjnej w SZP-nasłuch radiowy(*Służba Zwycięstwu Polski, konspiracyjna organizacja założona 27 IX 1939 w Warszawie przez generała M. Tokarzewskiego-Karaszewicza. Powstała w porozumieniu z dowódcą armii Warszawa i na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Naczelnego Wodza E. Rydza-Śmigłego. Do głównych celów SZP należało prowadzenie walki o niepodległość i organizowanie ośrodków tymczasowej władzy, SZP następnie weszło w skład ZWZ). 20 czerwca 1941 roku została aresztowana przez gestapo i osadzona w więzieniach na Zawodziu w Częstochowie i w Radomiu. 20 czerwca 1942 r. deportowana do KL Ravensbrück. Od pierwszych tygodni życia obozowego uczestniczyła w więźniarskim ruchu oporu. Była harcerka w "Murach". Gehennę życia obozowego w Ravensbrück przedstawiła w licznych wierszach obozowych, opublikowanych m. in.: w :Antologia Ravensbrück ( wydana przez ZBoWiD) Listy niewysłane z Ravensbrück (Londyn 1947) ( J.Szczawiej, Poezja Polski Walczącej (Warszawa 1974). Od września 1943 r. przebywała w komando Neubrandenburg, a ostatni rok przed wyzwoleniem w komando Waldbau-fabryce podziemnej, będącej filią Neubrandenburg. Pod koniec kwietnia 1945 roku udało się jej uciec podczas marszu ewakuacyjnego. Po powrocie do kraju (w połowie maja 1945 roku) nie wróciła już do zawodu dziennikarskiego, pracując jako ekonomistka na Śląsku. Zmarła 21 maja 2000 roku w Katowicach.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl