Berens

Berens h. własnego, przedstawiającego w polu srebrnym niedźwiedzia czarnego wspiętego w prawo. W szczycie hełmu dwa skrzydła orle, między nimi konstelacja niedźwiedzicy. Labry czarne, srebrem podszyte.
Około roku 1800 posiadali dobra Wembry w pow. kalwaryjskim. Berensowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1841—1858 r.

• Jan Berens za zasługi wojenne otrzymał szlachectwo i herb powyższy od Fryderyka Wilhelma elektora brandenburskiego w 1669 r. Tenże Jan, pozostając w służbie polskiej, jako pułkownik inżynierów, otrzymał indygenat pol. na sejmie 1683 r. — razem ze swoimi braćmi. Jako pułkownik wojsk koronnych został miecznikiem nowogrodzkim siewierskim w 1688 r. Za konsensem królewskim w 1689 r. nabył wsie Kamienopole i Podborce, które posiadał do 1694 r.
Jeden z jego braci przyjął nazwisko Lodorowski (Lodorowscy używali herbu Poraj), inny Gęsicki, Jan zaś został przy swoim nazwisku rodzinnym.
[Bon. I 165-166; Urus. I 137-138 ]

[herb_lewa]denhoffBerens h. Denhoff odm., wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani w 1829 r. do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
[Urus. I 138 ]

Berens online http://polishgenealogy.blogspot.com/2008/12/berens.html