Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Korn h. Korn
3.06.2010 15:46
KORN v. KORŃ h. KORN. Herb — w polu błękitnem trzy kłosy pszenne, z zielonego pagórka wyrastające, środkowy prosto, dwa boczne pochyłe, nad każdym kłosem gwiazda szcściopromienna złota; nad hełmem w koronie trzy kłosy (Hr. Ostr.).
Rodzina niemiecka, pisząca się von Zegiert Kom, osiadła z kawalerami mieczowymi w Inflantach. Otto osiedlił się w Polsce i nabył majątki Witkopowczyzna i Auszkany, w pow. lucyńskim, które to nabycie Władysław IV w 1634 r. zatwierdził; ów Otto poległ w wojnie z Moskwą 1634 r., pozostawiwszy z żony Gertrudy Wissunówny synów, Jakóba i Andrzeja.
Jakób z żony Obryckiej miał ośmiu synów: Aleksandra, obożnego inflanckiego, Władysława, Ottona, Michała, który podpisał pospolite ruszenie 1698 r., Gedeona, Jerzego i Jakóba, bezpotomnych, i Krzysztofa, skarbnika inflanckiego, po którym z żony N. Tyzenhauzówny, wojszczanki żmudzkiej, było dwóch synów, Stefan i Ludwik.
Stefan, skarbnik inflancki 1767 r., z żony Rozalii Rykówny, cześnikówny inflanckiej, pozostawił synów, Tadeusza i Ignacego, kanoników inflanckich, Macieja, koadjutora opactwa grecko-unickiego w Grodnie 1788—1793 roku, Wincentego, Dominika, i Piotra, wojskiego inflanckiego, po którym z żony Wiktoryi Benisławskiej syn Feliks.
Ludwik, drugi syn skarbnika Krzysztofa, budowniczy inflancki 1769 r., z żony Aleksandry Hłaskówny, sędzianki płockiej, miał córki, Maryannę Waldenową, Rozalię Szantyrową i synów: Benedykta, bezpotomnego,
Tomasza, sędziego lucyńskiego, Michała, asesora sądów lucyńskich, i Mikołaja, po którym z Katarzyny Łosowskiej synowie, Ludwik i Jan.
Andrzej, drugi syn Ottona i Wissunówny, z dwóch żon, Minsterówny i Rykówny, miał synów: Jana, bezpotomnego, Michała i Andrzeja; z nich ^Michał z żony Szadurskiej, horodniczanki inflanckiej, miał syna Jakóba, po którym syn Franciszek pozostawił synów, Bonawenturę i Józefa, wylegitymowanych w Cesarstwie 1854 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Andrzej, syn Andrzeja, i wnuk Ottona, z żon Rykówny i Sołtanówny miał synów: Józefa, Ignacego i Jana; z nich Józef z żony Wołosowskiej pozostawił syna Benedykta, rotmistrza inflanckiego 1766 r., po którym z Benisławskiej synowie: Nikodem, Józef, sędzia rzeczycki, Jan, asesor lucyński, i Dominik, a po Ignacym, strażniku inflanckim, z żony Joanny Salomonowiczówny córki: Katarzyna Ketler, Zona Marynowska, 2v. za Stanisławem Jodko-Narkiewiczem, Petronela za Wojciechem Wielądkiem i syn Jan, sędzia rzeczycki. żonaty z Wojdzbunówną. Jan, trzeci syn Andrzeja, z żony Mittelfortówny miał córkę Starogrodzką i syna Józefa.
Paweł, syn Jana, z synami: Euzebiuszem, Norbertem, Edwardem, Wincentym, Janem, Herkulianem i Tertulianem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1854 r. Samuel, syn Jana, marszałek szlachty pow. rzeczyckiego 1845 r.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Rodzina niemiecka, pisząca się von Zegiert Kom, osiadła z kawalerami mieczowymi w Inflantach. Otto osiedlił się w Polsce i nabył majątki Witkopowczyzna i Auszkany, w pow. lucyńskim, które to nabycie Władysław IV w 1634 r. zatwierdził; ów Otto poległ w wojnie z Moskwą 1634 r., pozostawiwszy z żony Gertrudy Wissunówny synów, Jakóba i Andrzeja.
Jakób z żony Obryckiej miał ośmiu synów: Aleksandra, obożnego inflanckiego, Władysława, Ottona, Michała, który podpisał pospolite ruszenie 1698 r., Gedeona, Jerzego i Jakóba, bezpotomnych, i Krzysztofa, skarbnika inflanckiego, po którym z żony N. Tyzenhauzówny, wojszczanki żmudzkiej, było dwóch synów, Stefan i Ludwik.
Stefan, skarbnik inflancki 1767 r., z żony Rozalii Rykówny, cześnikówny inflanckiej, pozostawił synów, Tadeusza i Ignacego, kanoników inflanckich, Macieja, koadjutora opactwa grecko-unickiego w Grodnie 1788—1793 roku, Wincentego, Dominika, i Piotra, wojskiego inflanckiego, po którym z żony Wiktoryi Benisławskiej syn Feliks.
Ludwik, drugi syn skarbnika Krzysztofa, budowniczy inflancki 1769 r., z żony Aleksandry Hłaskówny, sędzianki płockiej, miał córki, Maryannę Waldenową, Rozalię Szantyrową i synów: Benedykta, bezpotomnego,
Tomasza, sędziego lucyńskiego, Michała, asesora sądów lucyńskich, i Mikołaja, po którym z Katarzyny Łosowskiej synowie, Ludwik i Jan.
Andrzej, drugi syn Ottona i Wissunówny, z dwóch żon, Minsterówny i Rykówny, miał synów: Jana, bezpotomnego, Michała i Andrzeja; z nich ^Michał z żony Szadurskiej, horodniczanki inflanckiej, miał syna Jakóba, po którym syn Franciszek pozostawił synów, Bonawenturę i Józefa, wylegitymowanych w Cesarstwie 1854 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Andrzej, syn Andrzeja, i wnuk Ottona, z żon Rykówny i Sołtanówny miał synów: Józefa, Ignacego i Jana; z nich Józef z żony Wołosowskiej pozostawił syna Benedykta, rotmistrza inflanckiego 1766 r., po którym z Benisławskiej synowie: Nikodem, Józef, sędzia rzeczycki, Jan, asesor lucyński, i Dominik, a po Ignacym, strażniku inflanckim, z żony Joanny Salomonowiczówny córki: Katarzyna Ketler, Zona Marynowska, 2v. za Stanisławem Jodko-Narkiewiczem, Petronela za Wojciechem Wielądkiem i syn Jan, sędzia rzeczycki. żonaty z Wojdzbunówną. Jan, trzeci syn Andrzeja, z żony Mittelfortówny miał córkę Starogrodzką i syna Józefa.
Paweł, syn Jana, z synami: Euzebiuszem, Norbertem, Edwardem, Wincentym, Janem, Herkulianem i Tertulianem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1854 r. Samuel, syn Jana, marszałek szlachty pow. rzeczyckiego 1845 r.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego