Smogorzów, pow. przysuski

[blok]Smogorzów, siedziba parafii, był gniazdem rodzinnym Wąsowiczów – Smogorzewskich herbu Łabędź (Duninowie). Bliskich krewnych, i sąsiadów Goździkowskich. Wieś ta znana jest od roku 1176, kiedy to arcybiskup Piotr nadał tamtejsze dziesięciny klasztorowi sulejowskiemu; potwierdził to w 1234 papież. W roku 1354 w wyniku prawnego działu majątku Duninów, wsie Smogorzów, Sokolniki, Rusinów i Krzesławice (Wola), otrzymali Mieczsław i Włodzimierz synowie Włodzimierza Dunina ze Smogorzowa. Wkrótce królowa Elżbieta w 1374 przeniosła je na prawo niemieckie średzkie. Kościół murowany zaś wzniósł w Smogorzowie w 1384 arcybiskup Bodzenta, a odnowił go Stefan Wąsowicz starosta budziszewski w 1766. Miał też Krzesławice, Gaj i Zawadę. Z czasem dobra te weszły w dom Krasowskich i Kiedrzyńskich herbu Ostoja. Ostatni z nich, spoczywający na cmentarzu parafialnym to potomkowie Wincentego dz. Małęczyna zm.1839, ojca Władysława żonatego z Anielą Lipską. Miał on syna Henryka (zm. 1929 i pochowanego w Smogorzowie z żoną Lucyną Daszewską), dz. wsi parafialnej. Pochowani są tam także synowie Henryka: Lucjan zm. dzieckiem w 1908, Witold rotmistrz ułanów zm. 1920; a także krewny ich bliski Ludomir (1900-1961). Parafia w roku 1913 liczyła 2164 dusze zamieszkujące wsie: Butkowiec, Gaj, Goździków, Jabłonna, Karczówka, Krzesławice, Mariówka, Marysin, Piasek, Smogorzów, Stoczki, Stoczki Kolonia, Wygoda, Zawada (własność kościoła w Smogorzowie), Zielonka i Zygmuntów.

[blok][nad. Sebastian Bolesta Jankowski]