Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 104

Strona z 3 < Poprzednia Następna >

mężcz. 54 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, przy nim dzieci i żona

Został stracony 4 sierpnia 1863 roku za pełnienie obowiązku polskiego żandarma-wieszatiela i udział w wieszaniu i wymierzaniu kary kilku osobom, pozostałym wiernymi swemu obowiązkowi

jednodworzec grodzieńskiej guberni

lat 28, Galicjanin, wg relacji Edwarda Tuller Lettnera z dn18.12.1863 zesłany na Syberię z Kijowa

włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863 r.

ur. w Jaśle 1834 r., piekarz, służył jako szereg, w oddziale Horodyńskiego. Pod .Radziwiłłowem wzięty do niewoli, został wysłany na Sybir.

był powstańczym żandarmem wieszającym, 23 lipca 1863 r powieszony w Suwałkach.

stracony Suwałki 4.8.1864

Z Jasła. Brał udział w bitwie pod Radziwiłłowem, gdzie dostał się do niewoli. Więziony wraz z innymi uczestnikami tej bitwy w Krzemieńcu, Dubnie lub Żytomierzu.

czeladnik piekarski, zamieszkały we Lwowie, Chorąższczyzna, dzielnica I. Rodem z Jasła, urodzony w 1834 r., wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec trojga dzieci (jeden syn, dwie córki). Przed powstaniem był piekarzem. W powstaniu walczył jako szeregowiec – w oddziale Horodyńskiego pod Radziwiłłowem. Napisał: „Byłem w bitwie, stamtąd dostałem się do niewoli”. Był ranny w nogę. Powołał się na świadectwo kapitana Świerczyńskiego „obecnie przy kolei państwowej”. Na oświadczeniu własnoręcznie dopisał Filip Ziemniak: „Że p. Jan Wysocki był w bitwie Radziwiłłowskiej, gdzie został wzięty do niewoli i był na Syberij przez lat kilka (9?) w Jenisejsku a obecnie we Lwowie jest człowiekiem trzeźwym, pracowitym zaświadczam”. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej w wysokości 3 złotych. Oświadczenie podpisał we Lwowie 29 kwietnia 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 8 maja 1888r.

włościanin gminy Kiernowo, gub. Augustowskiej i powiatu Augustowskiego. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika Oddziału Augustowskiego z 21-go lipca 1863 r. pod Nr. 3389. Powieszony w m. Suwałkach 23-go lipca 1864 roku za pełnienie obowiązku polskiego żandarma-wieszaciela i udział w wieszaniu i wymierzaniu kary kilku osobom, pozostałym wiernemi swemu obowiązkowi.

Jan Kantyiewicz Wysocki

Jordan Szczęsław Wysocki

Ur. 13.2.1837 (nie 1839!) Pińczów, zm. San Martin, Argentyna. Syn Augustyna (nauczyciela geografii i arytmetyki) oraz Moniki (nie Magdaleny) Marczyńskiej. Wnuka Walentego (strażnika celnego z Leszna w Wlk.Ks.Poznańskim) i Joanny Urbańskiej. Miał starsze rodzeństwo: Bolesława Konstantego (zm. mł.), Franciszkę Ksawerę, Władysława Marcina, Józefę Eufemię (zm. mł.) i Stanisławę Augustę. Uczył się w Wyższej Szkole Realnej w Kielcach. Od 1862 pracował przy budowie linii kolejowych między Warszawą i Petersburgiem W Powstaniu brał udział w , (awansowany po niej na sierżanta, a następnie porucznika piechoty), (awans na kapitana). Po powstaniu wyemigrował najpierw do Francji, gdzie pracował przy budowie kolei do Bordeaux, a następnie w 1867 do Argentyny gdzie pracował jako geograf i oficer korpusu inżynierów. Kierownik Zakładu Topografii w Buenos Aires, Współzałożyciel Argentyńskiego Instytutu Geograficznego. Wytyczał szlaki komunikacyjne, budował fortyfikacje, tworzył mapy - m.in. Patagonii i Gran Chaco. Projektant techniczny Ogrodu Botanicznego w dzielnicy Palermo w Buenos Aires, konstruktor kolei Cordoba-Tucuman, autor planów fortyfikacji na Wyspie Martin Garcia i uczestnik Campaňa del Desierto - i wielu innych. Awansowany do stopnia podpułkownika, odznaczony medalem honorowym przez rząd Argentyny. Pochowany w Buenos Aires na cmentarzu La Recoleta. Córka Anna (zm. 1938) wyszła za Francisco Baragiolę. Wnuki: Jordan, Clara, Luiza Estera, Anna Maria, Jean Enrique.

Jordan Szczęsław Wysocki

pochowany Buenos Aires, cmentarz La Recoleta

Jordan Szczęsław Wysocki

Jordan Szczęsław Wysocki, ur. 11.2.1839 Pińczów, syn Augustyna i Magdaleny Marczyńskiej, geograf, oficer, projektant techniczny Ogrodu Botanicznego w Buenos Aires, autor planów fortyfikacji na Wyspie Martin Garcia i uczestnik Campaňa del Desierto). Ma swój plac w Parque Tres de Febrero – Plaza Coronel Jordan Czesław Wysocki, w dzielnicy Palermo w Buenos Aires (oraz tablicę). Zmarł 8 maja 1883 roku w mieście San Martin. Pochowany na cmentarz La Recoleta w Buenos Aires sekcja 21 grób nr 7

(1809 - 1873) - oficer z 1831, emigrant we Francji i wybitny działacz Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. W latach 1848 - 1849 organizator i dowódca Legionu Polskiego na Węgrzech i dowódca korpusu armii węgierskiej. W czasie wojny krymskiej usiłował organizować legion polski w Turcji z ramienia demokratów. W 1862 od marca komendant Polskiej Szkoły Wojskowej we Włoszech. Od lutego 1863 był najpierw ministrem wojny, potem dowódcą sił zbrojnych woj. lubelskiego i Rusi. Kierował m.in. nieszczęśliwą wyprawą na Radziwiłłów (2 VII). Po powstaniu emigrował ponownie do Francji, zmarł w Paryżu w grudniu

1834-1919, poch. Lublin, cm. przy ul. Lipowej

uczestnictwo w potyczkach: wołyńskie: (Trojanów 8.05.1863), (Lubar 9.05.1863), (Worobijówka 19.05.1863), (Salicha 26.05.1863), (lubelskie: Lublin 29.06.1863), wołyńskie: Radziwiłłów 2.07.1863, (lubelskie: Wielka Bukowa 6.07.1863)

mieszczanin z powiatu białostockiego, zesłaniec

zm. 1910, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Zm. przed 1919, żona: Adolfina, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-109

Należał do komitetu emigracyjnego, wybranego w końcu lipca 1862 r. Potem był głównym dyrektorem w wydziale wojny w Krakowie.

szlachcic, na wygnanie do gub. tobols, wywieziony z Wilna 31.07.1863

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: 25.11.1863, krakowskie: 5.12.1863, sandomierskie: 16.12.1863, 25.01.1864 r

(1809-1875), oficer w powst. listopadowym, emigrant, członek TDP. W r. 1849 gen. i dca legionu polskiego na Węgrzech. Od marca 1861 r. dyrektor Polskiej Szkoły Wojsk, w Cuneo. W 1863 r. dyrektor Wydziału Wojny w Rządzie M. Langiewicza, od 3 IV naczelnik sił zbrojnych woj. lubelskiego i ziem ruskich, dca wyprawy na Radziwiłłów. Potem na emigracji

szlachcic Wilno województwo

wojskowy, wyprawiony w styczniu 1864 r. z Krakowa do oddziału powst.

uczestnik powstania, obecnie inspektor c. k. kolei państwowych we Lwowie.

zm. 1894, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

z Kowna, wieku lat 20, służył w powstaniu jako podoficer, brał udział w bitwie pod Wysokim - Dworem, Lenczarni, Miśninami, Leniatynami, Korsakiszkami, Medejkami, Hudyszkami, Spałwiszkami, Uzwentowem i Cytowianami, poległ w tej ostatniej.

h. Strzemię, ur. 1818, urn. 1873, S.S. i, powstaniec styczniowy, poch. Uwin

bez zatrudnienia, „dawniej był prywatnym oficjalistą”, zamieszkały we Lwowie przy ul. Gródeckiej nr 30, urodzony 29 sierpnia 1832r. w Jarosławiu, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec trojga dzieci „z tych córka najstarsza liczy 12 lat, syn 10 lat i najmłodsza córka lat 7”. Przed powstaniem zatrudniony przy straży skarbowej w Rawie. W powstaniu walczył jako szeregowiec. „W towarzystwie 30 ludzi przeszedł w początkach powstania granicę pod Cywkowem, gdzie w utarczce z Moskalami został ranny. Następnie służył w oddziale Horodyskiego w kompanii Briegmanna aż do śmierci Horodyskiego. Brał udział w bitwie w Radziwiłłowie”. W Radziwiłłowie był ranny. Przedstawił metrykę chrztu, świadectwo moralności, świadectwo ze służby kolejowej, świadectwo dyrekcji skarbowej. Powołał się na świadectwo oficera Zapałowicza, który brał z nim udział w bitwie Radziwiłłowskiej, Zienkiewicza, Karola Pawłowskiego („który miał być urzędnikiem w banku hipotecznym”), na Lama „który miał być wzięty na Syberię” i na Wacława Małobęckiego w Suchodolu p. Wybranówka. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego 1 złotego oraz składki rocznej w wysokości 3 złotych. Oświadczenie podpisał we Lwowie 24 kwietnia 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 8 maja 1888r.

ur. 1835, um, 23 II 1902, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

1833-1902, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

ur. w Jarosławiu r. 1832, strażnik skarbowy, służył jako szereg, w oddz. Horodyńskiego. Walczył pod Radziwiłłowem, gdzie był rannym. Po powst. oficjalista,

zm. 14 III 1897, powstaniec styczniowy, poch. Przemyśl

ur. w Kwieciszkach r. 1838, aplik. sąd.. pracował w organiz. j)od dyrekcyą Józefowicza, następnie mianowany porucz.. został przydzielony do sztabu Wawra. Po rozbiciu oddz. pod Wizną schwytany, wydobyl się z niewoli i spełniał obowiązki agenta nadgranicz. na pow. Łomżyński i okręg Biebrzański do dnia 5. stycznia 1865, w którym to dniu dr. Bronisław Badziszewski komis, pełnomoc, woj. Augustowskiego udzielił mu pisemnego pozwolenia do wyjazdu za granicę. Po powst. sekretarz Bady powiat.

Ur. 26.11.1838r., folwark Kwieciszki gub. augustowska. Sekretarz Rady Powiatowej w Przemyślu, stanu szlacheckiego, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był aplikantem sądowym przy Trybunale cywilnym gub. augustowskiej Wydziału II w Suwałkach, natomiast w czasie powstania należał do organizacji pod dyrekcją Józefowicza (Józefa Piotrowskiego) organizatora woj. augustowskiego. Zebrał partię powstańczą i nie mogąc jej doprowadzić do Andruszkiewicza naczelnika sił zbrojnych województwa augustowskiego doprowadził ją do oddziałów pułkownika Wawra. Został mianowany porucznikiem i przydzielony do sztabu Wawra. Po rozbiciu jego oddziału pod Wizną otrzymał rozkaz zebrania rozbitków znajdujących się w powiatach augustowskim, sejeńskim, kalwaryjskim i maryampolskim. Podczas wykonywania rozkazu został schwytany przez Moskali i uwięziony w Kalwarii. Po wydobyciu się z niewoli spełniał rozmaite czynności służby cywilnej, a ostatecznie pełnił obowiązki agenta nadgranicznego na powiat łomżyński i okręg biebrzański do dani 05.01.1865r. Deklarację podpisał 01.03.1889r.

Strona z 3 < Poprzednia Następna >