Strony rodzinne Powstanie Styczniowe Narzędzia Ziemiaństwo Materiały Archiwum zdjęć Forum Kontakt
Zarejestruj się lub Zaloguj się
Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 163
Strona z 5 < Poprzednia Następna >
Józef Dąbrowski
Ur. 1839 Stara-Wieś, miejscowość w 1923: Ruda Pabjanicka, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-715
Józef Dąbrowski
Ur. 1840 Tomaszów, miejscowość w 1923: Brzeziny, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-227
Józef Dąbrowski
powstaniec 1863, poch. Warszawa - Powązki Wojskowe
Józef Dąbrowski
Ur. 1839 Godlewo, miejscowość w 1923: Sterdyń, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-925
Józef Dąbrowski
(1842-1903) Powstaniec styczniowy, duszpasterz polonijny w Detroit, tam pochowany.
Józef Dąbrowski
Żołnierz Drugiego Dywizjonu (prawd. kosynierów). Pluton Czwarty, sekcja trzecia. 10.2.1863 na liście w obozie w Ojcowie.
Józef Dąbrowski
robotnik kowalski, z organizacyi miejskiéj warszawskiéj, powieszony w Warszawie na placu teatralnym dnia 12 listopada 1863 r. za usiłowanie spełnienia wyroku śmierci na jenerale Trepowie (Opis śledztwa Dz. Pow. Nr 257, Czas 259, 260, 261, 262.).
Józef Dąbrowski
Do powstania wyruszył z miasteczka Dębowiec na Podkarpaciu. Wzięty do niewoli pod Komorowem, więziony w Radomiu, skazany na trzy miesiące więzienia.
Józef Dąbrowski
robotnik. Urodzony w 1845 roku w Jeżach. Walczył pod dowództwem Kolbego i Miszewskiego. - Brał udział w bitwach pod: Różanem, Suleżyżem i Kalwarią. W bitwie pod Rózanem został ranny w głowę,
Józef Dąbrowski
ze wsi Bybytki w powiecie łomżyńskim, podobno organista, wydany przez włościan Moskalom umarł pod batami w czasie śledztwa w grudniu 1863 r.
Józef Dąbrowski
Były oficer artylerii pruskiej, dowódca artylerii powstańczej. Poległ pod Małogoszczą
Julian Dąbrowski
subjekt handlu z Włocławka, zginął pod Brdowem 29 Kwietnia 1863 r.
Kalasanty Dąbrowski
Zm. przed 1919, żona: Aleksandra, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-341
Karol Dąbrowski
b. oficer moskiewski, urzędnik Komory Celnej w Tomaszowie i zarazem Okręgowy w organizacyi narodowej, został zamordowany w domu własnym 5 Lutego podczas rzezi i rabunku w Tomaszowie spełnionych pod przewództwem pułkownika ros. Emanowa. (Czas N. 32, 40.)
Karol Dąbrowski
gmina/wieś Kossaki Zanie, przestępstwo: był w bandzie nieznanego mu, data zarządzenia: 14.03.1865
Karol Dąbrowski
zm. 1863.02.04, Tomaszów, zginął w Powstaniu 1863 r. urzędnik z komory celnej
Karol Dąbrowski
mieszczanin, mieszkaniec Worsówki w powiecie radomyskim
Karol Dąbrowski
Ur. 1846, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-373
Karol Władysław Dąbrowski
Ur. 1849 Tarnawka/Studzianki (lubelskie), syn Jana i Emilii Łukasiewicz. Miał być powstańcem styczniowym.
Klemens Dąbrowski
Ur. 23.11.1841r., Warszawa. Właściciel realności zamieszkały w Krakowie na Rynku Kleparskim 9, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w domu przy rodzicach, natomiast w czasie powstania służył jako sierżant - podporucznik. Wstąpił do oddziału Strojnowskiego, brał udział w bitwach pod Gidlami. Następnie służąc pod Langiewiczem walczył we wszystkich bitwach. Później pod Jeziorańskim walczył pod Kobylanką (gdzie został ranny w prawy bok kulą), a pod Lelewelem – pod Panasówką i Batorzem. Był internowany w Ołomuńcu, służył też w wojsku meksykańskim. Deklarację podpisał w 1890r.
Klemens Dąbrowski
(1841-1911), kupiec, powstaniec 1863/4, więzień stanu, uczestnik kampanii meksykańskiej
Klemens Dąbrowski
ur. w Warszawie r. 1841, służył jako sierżant, i podpor. w oddz. Strojnowskiego (pod Bolimowem), Jeziorańskiego (pod Gidlami), Langiewicza (we wszystkich bitwach i utarczkach), powtórnie pod Jeziorańskim, (pod Kobylanką), Lelewelem (pod Panasówką i Batorzem). Aresztowany w Galicji i intern, w Ołomuńcu wstąpił do wojsk meksykańskich. Ranny pod Kobylanką kulą przez lewy bok na wylot. Po powrocie do kraju właśc. realności w Krakowie.
Klemens Dąbrowski
(1841-1911) ur. w Warszawie, syn ziemianina spod Wąchocka. Wałczył kolejno pod rozkazami Antoniego Jeziorańskiego, Langiewicza (ostatnio jako dowódca pułku) uczestniczył w bitwie pod Kobylanką oraz w działaniach partii Borelowskiego. Był więziony w Ołomuńcu, skąd zaciągnął się do legionu meksykańskiego. Po powrocie z Meksyku został kupcem. Zmarł w Krakowie w lipcu
Konstanty Dąbrowski
gmina/wieś Puchały Gać, przestępstwo: był uczestnikiem powieszenia., pochodzenie informacji: spis przestępców
Leon Dąbrowski
Lat 28. Pozostawił żonę Mariannę mieszkającą w Opolu
Leon Dąbrowski
Nauczyciel gimnazjum w Słucku (od 1859 r.), w 1863 r. był jednym z kierowników ruchu powstańczego w pow. słuckim, utworzył oddział powstańczy z mieszkańców Słucka i uczniów gimnazjum, który po rozbiciu partii Maszewskiego w kwietniu 1863 r. przyłączył się do oddziału Stanisława Laskowskiego. Osadzony w więzieniu w Bobrujsku, skazany na 8 lat ciężkich robót w twierdzach, zesłany na Sybir. W 1873 r. uzyskał prawo powrotu do kraju.
Leon Dąbrowski
nauczyciel słuckiego gimnazjum, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863
Leon Dąbrowski
ur. r. 1844 w Zaleszczykach., prakt. gospodarczy, służył w oddz. Lelewela, hr. Komorowskiego, "Wiśniewskiego i Różyckiego. Walczył pod Tyszowcami i Batorzem.
Leon Dąbrowski
(1830-1912) Szlachcic z gub. kowieńskiej. Gimnazjum kończył w Wilnie, studia w Dorpacie (kolega B. Dybowskiego). Został nauczycielem geografii w gimnazjum kalwińskim w Słucku. W powstaniu brał udział w walkach w lasach ihumeńskich. Znając na wylot lasy słuckie i kleckie, stał się przewodnikiem partii słuc- kiej. Złapany przez chłopów, został uwięziony w Bobrujsku i skazany na 8 lat ciężkich robót. Cieszył się zaufaniem kolegów, był w drodze starostą swojej partii. Katorgę odbywał w Siwakowej i Darasuniu. Często razem z B. Dybowskim stawali do pracy np. przy oczyszczaniu brzegów rzeki z brewion czy zbieraniu dzikiej cebuli i czosnku na okolicznych wzgórzach. Miał dobry głos barytonowy i podczas pracy chętnie śpiewał kolegom arie operowe. W Darasuniu uczestniczył we wszystkich wyprawach myśliwskich, był też znakomitym treserem psów, a jego „Wisła" - pies gończy, zadziwiała wszystkich swoimi umiejętnościami. Był towarzyszem wypraw B. Dybowskiego i W. Godlewskiego na Onon i Alenguj. Na osiedleniu mieszkał w Irkucku zarabiając myślistwem. W 1872 r. uzyskał zgodę na przeniesienie do gub. wiackiej, a następnie do Warszawy. Po powstaniu zamieszkała tam jego rodzina, a żona pracowała jako nauczycielka na pensji. Otrzymał posadę w Zarządzie Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej, później mieszkał u syna Kazimierza w Odessie, a w 1910 r. na Litwie. Zmarł w Dereczynie.
Leonard Dąbrowski
v. Leopold, uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Rudniki 28.07.1863, sandomierskie: Radkowice 4.04.1863 dostał się do niewoli
Leonard lub Leopold Dąbrowski
rodem z Galicyi, służył w powstaniu jako oficer, schwytany i powieszony w Radomiu 16 maja 1864 roku.
Leon Władysław Ludwik Dąbrowski
Leon Władysław Ludwik Dąbrowski, h. Junosza (1830-1912), syn Adama i Antoniny Korewa, powstaniec, zesłany na Sybir
Leopold Dąbrowski
Austryjacki poddany dowodził rotą w partii Dolińskiego, 2 maja 1864 r. rozstrzelany w Rodzinie.
Leopold Dąbrowski
kapitan, (były akademik krakowski) dostawszy się do niewoli moskiewskiej, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu dnia 16. maja 1864.
Leopold Dąbrowski
z powiatu starosądeckiego, ochotnik, oficer w oddziale Chmielińskiego
Leopold Dąbrowski
(? -1864) – student filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pochodził z terenu powiatu starosądeckiego. Naczelnik obwodu sądeckiego w wykazie sporządzonym 26.12.1863 przy jego nazwisku odnotował "w oddziale Chmielińskiego jako oficer od pięciu miesięcy najwięcej walczy." Pod komendą ppłk. Zygmunta Chmieleńskiego uczestniczył w wielu potyczkach i bitwach zyskując doświadczenie w prowadzeniu działań partyzanckich. W II Korpusie gen. Bosaka został dowódcą 10. kompanii w pułku miechowskim. Jego pododdział wraz z kompanią kpt. Waltera w styczniu 1864 przebywając czasowo we wsi Wola Szczygiełkowa wykonał manewr, który miał odwrócił uwagę dowódców rosyjskich od rozproszonego w rejonie Ostre Górki pułku stopnickiego. Rosjanie podjęli pościg i usiłowali nawiązać walkę z powstańcami pod Waśniowem, Chocimowem i Kunowem, ale ci z powodzeniem odpierali ataki, nie dali się okrążyć i osiągnęli linię lasów iłżeckich. Mjr Butkiewicz dowodzący rosyjską kolumną prawdopodobnie obawiając się zasadzki wstrzymał działania swoich pododdziałów i pomaszerował do Opatowa, aby objąć stanowisko wojennego naczelnika powiatu opatowskiego. Natomiast nie natrafiliśmy na oryginalne dokumenty, które potwierdziłyby klęską pododdziału Dąbrowskiego pod Przedborzem, w której miał on rzekomo zginąć (23.01.64). Po bitwie opatowskiej i rozbiciu doborowych batalionów dywizji krakowskiej w walkach odwrotowych gen. Bosak usiłował odtworzyć rozbite oddziały II Korpusu. Jest wielce prawdopodobne, że wyznaczył mjr Denisewicza na dowódcę pułku radomskiego, adiutanta kpt. Piotra Dolińskiego na dowódcę 11. batalionu tegoż pułku, a Dąbrowskiego na stanowisko dowódcy kompanii w tym batalionie. W dniu 4.04.1864 r. w czasie potyczki na uroczysku Ostre Górki kpt. Dąbrowski z garstką swoich żołnierzy wycofywał się do Siekierna. Tutaj – zapewne po krótkim starciu - został ujęty do niewoli. W grupie jeńców zabrany do Radkowic, Wierzbnika, a stąd do Radomia. W trakcie śledztwa ustalono jego tożsamość, udział w partii Chmieleńskiego, Waltera i Dolińskiego, na stanowisku dowódcy kompanii w stopniu szabtskapitana, oraz udział w bitwie pod Siekiernem. Za powyższe Wojenno - Polowy Sąd w Radomiu orzekł (6.05.1864) karę pozbawienia wszystkich praw stanu i zesłanie na bezterminową katorgę do pracy w kopalniach. Gen. Bellegarde II nie aprobował wyroku i w konfirmacji został on zmieniony na śmierć przez rozstrzelanie. Kpt. Dąbrowski został rozstrzelany dnia 4 (16) maja 1864 r. w Radomiu.
Lucian Dąbrowski
uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: Bratoszewiec 21.12.1863, (Żółkiewka 24.12.1863)
Lucjan Dąbrowski
pułkownik, urn. 1881, powstaniec styczniowy, poch. Stanisławów
Lucjan Dąbrowski
Na cmentarzu w Stanisławowie ma pomnik z następującym napisem: Tu spoczywają zwłoki/ Lucjana Dąbrowskiego/ ziemianina, żołnierza/ pułkownika wojska polskiego/ ur. w Królestwie Polskim 1822 r./ Zmarł w Stanisławowie w 1881 r./ Cześć jego popiołom.
Lucjan Dąbrowski
płk, przeszedł z Galicji w Lubelskie w końcu 1863 r.
Strona z 5 < Poprzednia Następna >