Powstańcy styczniowi

1840-1943 (zamordowany przez banderowców)- były właściciel majątku ziemskiego pod Chełmem w Lubelskiem, powstaniec styczniowy pozbawiony majątku przez władze carskie i zesłany. Osiadł w Smolarzach gdzie prowadził małe gospodarstwo. Nazwisko w księgach par. to Adamczuk.

oficyalista z Lubelskiego, służył w oddz. Ćwieka, zginął pod Chełmem dnia 1 Listopada 1863 r.

stolarz. Urodzony w 1841 roku w Lubartowie. Walczył pod dowództwem Ćwieka, biorąc udział w bitwach pod Chełmem i Tyszowcami.

Ksiądz Kanonik - urodzony w Hrubieszowie, mieszczanin, który wstąpił najpierw do seminarium unickiego w Chełmie, potem przeniósł się do lubelskiego, wyświęcony 1 maja 1838 r., pracujący najpierw jako wikary w Krasnymstawie, następnie jako proboszcz tej samej parafii. Stał się jednym z głównych inspiratorów patriotycznych wystąpień w mieście i w okolicy; brał udział w manifestacji w Horodle 10 X 1861 r. W wyborach jesienią 1861 r. został wybrany na członka konspiracyjnej rady miejskiej w Krasnymstawie. Aresztowany 20 I 1862 r., został oskarżony o przywództwo we wszystkich wystąpieniach w mieście, o kontakty z osobami knującymi przeciw władzom oraz podtrzymywanie w ludności wrogich nastrojów. Skazany na zamieszkanie pod nadzorem w guberni orenburskiej. Zmarł na wygnaniu 9 V 1879 r.

Ur. 1837r., Wola Mała pow. Żydaczów. Były dozorca teatru letniego we Lwowie, zamieszkały we Lwowie, żonaty, 2 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. Przed powstaniem był zarobnikiem ciesielskim, natomiast w czasie powstania był w oddziale Jeziorańskiego i Lelewela. Walczył pod Panasówką, ranny ciężko (cięcie w głowę i rękę). Został wzięty do niewoli w miejscowości Chełm. Wywieziony na Syberię, gdzie przez blisko 4 lata pozostawał w rotach aresztanckich, a następnie w skutek amnestii powrócił do kraju. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał 28.06.1901r.

w zakonie o. Ludwik (1829 - ?) - ksiądz, ur. w Kurozwękach. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował w Stopnicy i Pilicy (1853 - 1857) jako wykładowca teologii mistycznej dla kleryków prowincji oo. reformatów. Kolejno pełnił różne funkcje w Kazimierzu n. Wisłą i w Chełmie Lubelskim, gdzie wstąpił do organizacji narodowej (1862). W tymże roku został przeniesiony do Sandomierza, a w chwili wybuchu powstania znajdował się w Stopnicy, skąd udał się do powstania jako kapelan partii Kurowskiego.

uczeń gimnazyum w Słucku, służył w oddziale jazdy Wróblewskiego, zginął pod Chełmem w Lubelskiem w wieku lat 22.

Pijar z Chełma. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Diecezji Lubelskiej.

Z partyą Zaborowskiego brał udział w bitwach pod Przedborzem i Skotnikami, następnie przeszedł do partyi Eminowicza, który łącznie z Ćwiekiem z powodzeniem walczył pod Depułtyczami, Chełmem, w Lubelskiem, Kowalą i Wirem w Radomskiem. Chodzicki, po powrocie do Warszawy, zarządzał litografią drogi wiedeńskiej.

Ur. 1844r., Trzebowisko. Rządca, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był gospodarzem w Bratkowicach p. Rzeszów, natomiast w czasie powstania służył w lubelskim pod Wierzbickim przy kawalerii. Po rozbiciu Wierzbickiego pod Panasówką dotarli do Puchaczewskich lasów, skąd wyruszyli w 40 koni pod Chełm, gdzie się miała główna batalia – wieś Strachostaw. Dostał tam dwa cięcia pałaszem w głowę i lancą w bok i plecy.

ur. r. 1846 w Gliniku średnim, służył w oddz. Czachowskiego i pod Łopackim. Brał udział w 12-tu bitwach. Po bitwie pod Wąchockiem przeszedł pod komendę Ćwieka. Ranny pod Chełmem.

urodzony na Węgrzech, urzędnik kolejowy. Wyznania rzym-kat. , stanowisko przed powstaniem: porucznik 6 pułku Huzarów, w powstaniu rotmistrz. Zostawił Huzarów wstąpił do oddziału Ćwieka, potem służył pod Cieszkowskim. Brał udział w bitwach pod Chełmem, Kowalami, Puławami. Ciężko ranny w głowę i lewą rękę. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa Wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał we Lwowie 21.06.1896r.

ur. r. 1839 w Preszburgu, porucznik 6-go pułku austr. huzarów, zabrawszy ze sobą 63 huzarów, wstąpił jako rotmistrz do oddz. Ćwieka. Walczył: pod Chełmem, Iłżą, Kowalami i Puławami. W ostatniej bitwie ciężko ranny w głowę i w lewą rękę od pałasza i przestrzelony na wylot kulą w bok. Po powst. urzędnik kolejowy.

r. 1797 r. Zarząd wojennego oddziału lubi. 7 (19) st. 1865 r. Nr. 145 3 pisze^ do Kom. Rz. Spr. W. i D., że Komisja Wojn. Śledcza, przeprowadziwszy badania nad organizacją powstania w gub. lubi., przyszła do przekonania, że ksiądz P. D., prob. par. Puhaczow, pow. chełm., gub. lubi., otrzymał 3 (15) lip. 1863 r. nominację od dowódcy powstańczego Rudzkiego na nlka wojn. miasteczka Puhaczów. O powyższem powiadomiła Specjalna Komisja Wojn. Śledcza przy nmku Kr. P. do spraw stanu wojn. zarząd wojn. oddziału lubi. 22 gr. 1864 r. Nr. 68.

Grzegorz Bolesław Fiałkowski, ur. 09.05.1846r., Peresypa pow. Sokal. Oficjalista prywatny, zamieszkały w Bobrownikach p. Bogumiłowice, żonaty, rzymsko-katolickiego wyznania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był praktykantem gospodarczym, natomiast w powstaniu szeregowcem w kawalerii. Walczył w oddziałach Czechowskiego, Junga, Lelewela, Ćwieka oraz Jagnina w województwie lubelskim w bitwach pod Tomaszowem, Potokami, Biłgorajem, w Różańcu, pod Panasówką, Batorzem, Chełmem, Krasnymstawem, Piaskami i wielu innych potyczkach. Pod Lubartowem został wzięty do niewoli i wywieziony na Sybir. Był ranny w głowę lancą, w ramię pałaszem, a w lewą nogę kulą. Deklarację podpisał 10.06.1891r.

ślusarz, służył jako szereg, w strzelcach pod Krukowieckim (pod Skałą, Glanowem i Imbramowicami), pod Rozenbachem, (pod Opatowem i Sandomierzem). Tutaj wzięty do niewoli, osądzony w Włodzimierzu na 3 lata do rot areszt, do Charkowa, powrócił do kraju w r. 1867. Ranny był w kark kulą pod Glanowem. sówką, Batorzem, Chełmem, Krasnostawem, Piaskami i w wielu innych potyczkach. Wzięty do niewoli, został wywieziony na Sybir. Był ranny w głowę lancą, w ramię pałaszem a w lewą nogę kulą. Po powrocie do kraju prywatny oficjalista.

Ur. 1845 Chełm, miejscowość w 1923: Jesionowce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-152

ur. r. 1845 w Chełmie, służył jako szereg, strzelec w oddz. Neczaja i Borelowskiego. Po powst. intern, w Ołomuńcu.

Ur. 23.02.1838r., Witkowice pow. bialski. Krawiec, zamieszkały w Kurdwanowie Górnym, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. Od 8 lat nie mieszka z żoną, ponieważ jako mający nadwyrężony wzrok od czasów powstania nie może wieczorami przy świetle pracować i mało zarabiając nie może nie tylko żony ale i siebie utrzymać. Żona pozostaje przy córce i zięciu w Andrychowie. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem krawieckim w Krakowie, natomiast w czasie powstania był szeregowcem przy kosynierach, potem strzelcem, a na koniec był w kawalerii konnej. Najpierw jako kosynier walczył w oddziale Langiewicza, walczył pod dobrami Wielopolskich koło Małogoszcza i Chrobrza. Następnie jako strzelec w oddziale Czachowskiego walczył pod Bielanami (milę od Warszawy) i pod Szczepankowem. Następnie jako strzelec i kawalerzysta konny walczył w oddziale Grelińskiego pod Brodami i dalej jako strzelec pod Gaczami, Ostrołęką (z okolicy otoczonej wodami napadnięty zewsząd od Moskali) w oddziale Kononowicza, na koniec jako strzelec walczył w oddziale Rudowskiego pod Chełmem, Wirem (był ranny – cięty pałaszem w głowę i zraniony w nos przez dragona moskiewskiego - i leżał w lazarecie urządzonym na wsi we dworze około żydowskiej mieściny). Po wyzdrowieniu jako strzelec walczył w oddziale Chmielińskiego pod Oksą. Deklarację podpisał 23.04.1899r.

ur. r. 1888 w Wilkowicach, czeladnik kraw., służył jako szereg, przy kosyn. strzelc., w końcu przy kawał, w oddz. Langiewicza, Czachowskiego, Grelińskiego, Kononowicza, Budowskiego i Chmielińskiego. Walczył pod Małogoszczą i Chrobrzą, Bielanami (pod Warszawą), Szczepankowem, Brodami, Gaczami, Ostrołęką, Chełmem, Wirem i Oksą. Ranny pod Wirem w głowę i nos.

Ur. 1837, miejscowość w 1923: Chełm, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-297

ze Lwowa, 20 lat ma jący, uczeń gimnazyalny, wzięty 1 stycznia 1864 z Koziejgóry do Chełma, do Pskowa na posilenie odesłapy.

Żyd, brał udział w powstaniu styczniowym. Służył w oddziałach Wysockiego, Jagmina, Rylskiego, Lutyńskiego itd. Walczył we wszystkich bitwach stoczonych przez tych dowódców. Został ranny pod Chełmem w lewy bok lancą, a później kolbą w twarz, utracił 4 zęby. Po powrocie z powstania był urzędnikiem prywatnym.

Narodowości żydowskiej, służył w oddziałach Wysockiego, Jagmina, Rylskiego, Lutyńskiego etc. Walczył we wszystkich bitwach przez tych dowódców stoczonych. Ranny pod Chełmem w lewy bok lancą, a później kopią w twarz, utracił 4 zęby. Po powrocie z powstania był urzędnikiem prywatnym

ur. r. 1836 w Płazie, właśc. dóbr i oficer wojsk austr., służył jako kapit. żuawów w oddz. Zapałowicza i Ćwieka. Walczył pod Tuczępami, Iłżą, Kowalą, Chełmem i Wirem. Odznaczony rozkazem dziennym za zdemontowanie dział moskiewskich. Ranny pod Tuczępami w twarz, utracił zęby od strzału. Po powst. urzędn. magistr. lwowskiego.

szewc. Urodzony w 1848 roku w Chrzanowie, powiatu Janowskiego. Walczył pod rozkazami Jeziorańskiego i Lelewela w bitwach pod: Łysą Górą, Panasówką, Batorzem, Łączną, Bobami, Włodawą, Korybutową Wolą i Chełmem, Wzięty do niewoli i uwięziony w Lublinie. Jako małoletni został zwolniony za poręczeniem wpływowych osób i dla tego uniknął dalszych prześladowań.

dzierżawca folwarku, urodzony 4 maj 1844r, w Bolesławicach, rodzice posiadali majątek ziemiański, w powstaniu walczył jako szeregowiec u Cieszkowskiego, brał udział w bitwie pod Chełmem, pod Wirem gdzie oddziały Cieszkowskiego i Eminowicza zostały rozbite, ranny pod Wirem.

urzędnik. Urodzony w 1842 roku w Radzieńczynie. Walczył pod rozkazami generała Kruka w bitwach pod: Chełmem, Chruśliną i Fajsławicami. W bitwie pod Chełmem został ranny w klatkę piersiową.

Mieszczanin z Mohobód [Mokobodów, GP], dowódca oddziału jazdy w oddziale Krysińskiego (czerwiec 63 pod Tyśmienicą) Potem walczył u Kruka w lubelskim, pod Chełmem, następnie u Wierzbickiego, po przegranych bitwach w lubartowskim wycofał się z innymi do Galicji

wieku lat 26, obywatel z powiatu Pińskiego, oficer kawaleryi Wróblewskiego, zginął pod Chełmem.

Ur. 02.07.1834r., Kraków. Żonaty,2 dzieci, rzymsko-katolickiego wyznania. Po ukończeniu gimnazjum pracował w handlu, wzięty do wojska austriackiego i po wojnie austriacko-włoskiej zwolniony. W 1862 roku wyjechał do Warszawy, gdzie pracował w fabryce wyrobów platerowanych jako buchalter. W drugiej połowie czerwca 1863r. wstąpił do powstania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w powstaniu brał udział jako wachmistrz strzelców pieszych. Był w oddziale Czachowskiego i kompani Rudowskiego. Walczył w bitwie pod Ossą i Chełmem. W bitwie pod Chełmem został złapany przez moskali i skazany na 4 lata w roty aresztanckie w Zamościu, później wywieziony w głąb Rosji do Saratowa, tam obarczony ciężką pracą – wynoszeniem sągowego z rzeki Wołgi i ustawiania w sągi – zachorował i został oddany do szpitala. Po kilku tygodniach pobytu w szpitalu został uwolniony i odesłany do granicy austriackiej, a stamtąd do Krakowa. Deklarację podpisał 26.06.1891r.

ur. w Krakowie r. 1834, rachmistrz w fabryce w Warszawie, służył jako sierżant strzelców pieszych pod Czachowskim w komp. Rudowskiego. Walczył pod Ossą i Chełmem. W tej ostatniej bitwie wzięty do niewoli, zasądzony w Zamościu na lat 4-y w roty aresztan. został wywieziony do Saratowa. Po powrocie do kraju pisarz kancelaryjny.

Rolnik. Urodzony w 18:44 roku w Krywoli. Walczył pod dowództwem Czachowskiego i Rudzkiego, biorąc udział w bitwach pod: Fajsławicami, Uścinowem i Chełmem. Zmarł w 1915.

weteran 1863r. Uczestniczył w bitwie, pod dowództwem naczelnego wodza Kurowskiego, w mieście Miechowie 17lutego. Następnie pod wodzem Langiewiczem pod Piaskową Skałą, Sosnówką, Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie w bitwach tych prawie wszędzie dopomagali żuawi śmierci, pod dowództwem Rochebruna Walczył następnie pod dowództwem Czachowskiego, pod Rybnicą i Jurkowicami.. Bitwa pod Stefanowem 20kwietnia ze znacznym sukcesem. Zabitych zostało moskali kilkudziesięciu - do niewoli wzięto12-tu, wraz z kapitanem Nikiforowem, który przez sąd wojenny, za rozboje, niewinne mordy i palenie miast, skazany został na powieszenie. Z powodu zwycięstwa tego, i powieszenia Nikiforowa moskale zorganizowali wspólną zaciętą akcję bojową przeciw Czachowskiemu, wysyłając coraz to świeże siły zbrojne, ze strony gen. Uszakowa z Radomia i Czengerego z Kielc, które nie dawały powstańcom możności odpoczynku, a nawet przygotowania strawy, że Czachowski wskutek podeszłego wieku był tak zmęczony i z sił wyczerpany, że zaledwie mógł na nogach stać. Postanowiła wtedy rada wojenna, wysłać Czachowskiego za granicę dla poratowania zdrowia, co niebawem się stało. Po nim objął komendę szef sztabu Eminowicz. Po wyjeździe Czachowskiego, co miało miejsce w ostatnich dniach czerwca, aby wyjść z tego gorącego piekła, Eminowicz postanowił ujść w strony Lubelskie, rozpuściwszy poprzednio znaczną część po tutejszych bojach, pozostałych sił zbrojnych i pozostawiwszy przy boku swoim tylko niektórych, w bojach więcej zaprawionych. Przeszli Wisłę, w Puławach i połączyli się z oddziałem Cwieka, pod Wąwolnicą, co pozwoliło pod Depułtyczami, koło Chełma, z moskalami stoczyć zwycięską bitwę. Po bitwie powracają w strony Sandomierskie. Utarczka pod lIżą, wsią Kowale, pod wsią Wirem. Koleczko zistał ciężko ranny koło Zabrodzia, pod Wolbromiem. Po wyzdrowieniu, koło Niegardowa, wysłany na wywiady, przez kozaków ujęty i zbity, a gdyby nie natychmiastowa pomoc ze strony oddziału Chmieleńskiego zostałby powieszony. Dnia 15 grudnia jako chory, wszelkich już sił pozbawiony, prosił pod Bodzichowem, wodza Chmieleńskiego o zwolnienie, co ten ze łzami w oczach, dając mu srebrny medalik na pamiątkę, uczynił.