Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Jedna z czterech kobiet w obozie Langiewicza, młode dziewczę pełne odwagi i zapału — ta nie była w męskiem przebraniu, lecz jako kobieta służyła za kuryera, a obok tego zajmowała się żywnością

Staruszka, w oddziale Langiewicza. Jedna z czterech kobieta w tym oddziale.

ur. r.1837 Załuchów, pow. Kowelski, służył jako sł.szk.szt.pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza ostatecznie w randze kapitana .Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. po powstaniu artysta-malarz.

ur. r. 1837 w Załuchowie pow. Kowelski, służył jako sł. szk. szt. pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza, ostatecznie w randze kapitana. Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. Po powst. artysta-malarz.

(1837-1912), artysta malarz, kapitan i adiutant gen. Langiewicza w powstaniu 1863

w wieku lat 18, służył jako szeregowiec pod Langiewiczem. poległ w bitwie pod Małogoszczą dnia 24 lutego 1863 r.

W wieku lat 18, służył jako szeregowiec pod Langiewiczem, poległ pod Małogoszczą dnia 24 Lutego 1863 r.

wieku lat 50 b. dozorca rogatkowy w Lublinie, w czasie kampanii Węgierskiej 1848 1849 dymisyonowany, trudnił się sprzedażą drobnych wiktuałów. W czasie kampanii Krymskiej uwięziony, uwolniony po kilku miesiącach, w roku 1861 znów aresztowany za agitacyę pomiędzy ludem, skazany na kilkumiesięczne więzienie, skąd uciekł. 2 pierwszym wybuchem powstania wstąpił w jego szeregi pod dowództwo Langiewicza jako szeregowiec kosynier, poległ pod Małogoszczą dnia 7 Marca 1863 r.

wieku lat 50, były dozorca rogatkowy w Lublinie, uczestnik kampanii węgierskiej w 1848 r., w czasie kampanii krymskiej uwięziony, uwolniony po kilku miesiącach w 1861 r., znów aresztowany za agitację pomiędzy ludem skarany na kilkumiesięczne więzienie, skąd uciekł. Z pierwszy wybuchem powstania wstąpił w jego szeregi pod dowództwo Langiewicza jako szeregowiec kosynier, poległ w bitwie pod Małogoszczą w dniu 7 marca 1863 r.

służył w oddziale Langiewicza, zginął w bitwie pod Grochowiskami.

służył w oddziale Langiewicza, zginął pod Grochowiskami.

Ludwik Andrycz był w oddziałach generała Mariana Langiewicza, walczył pod Wąchockiem, w lasach starachowickich, pod Małogoszczą i pod Pieskową Skałą. W trakcie spotkań w gronie przyjaciół myśliwych wspominał często o swoich przygodach z powstania. Opowiadał jak raz zebrał ochotników i uderzył w nocy na oddział wojska rosyjskiego stojącego we wiosce. Oddział ten zaskoczony w nocy przez nagły wypad powstańców ratował się ucieczką, a łupem powstańców było trochę zdobytej broni i amunicji. Za ten czyn spotkała go jednak nie nagroda lecz surowe napomnienie. Dostał naganę za to, że działał na własną rękę, bez rozkazu wyższego dowództwa, przez co zdradził lokalizację oddziału i oddział ten musiał uchodzić z miejsca swojego dotychczasowego pobytu. Opowieściom tym nie było końca. Opowiadał jak zabito pod nim konia i jak musiał uciekać przed nieprzyjacielem wpław przez rzekę, jak musiał tułać się w zimie po lasach o głodzie i chłodzie z garstką takich samych jak on niedobitków z powstania. Po całkowitej klęsce i upadku powstania, przedostał się jak i wielu innych powstańców do Galicji. Po dłuższej wędrówce dotarł pieszo do Krakowa. Zmęczony usiadł na ławce na Plantach nie wiedząc gdzie ma się dalej udać i co ze sobą zrobić. Na szczęście ujrzał go przechodzący tamtędy kolega powstaniec, których w Krakowie było wtedy sporo. Kolega ten zajął się troskliwie swoim współtowarzyszem niedoli i zaprowadził go do Komitetu Opieki nad powstańcami. Komitet ten zajmował się tymczasowym zakwaterowaniem i wyżywieniem nieszczęśliwych uchodźców. Podczas pobytu w Krakowie Ludwik Andrycz poznał dokładnie miasto i jego zabytki, o których lubił często opowiadać w gronie kolegów i znajomych. Wspominał również o swoich spotkaniach ze sławnymi ludźmi mieszkającymi w owych czasach w Krakowie. Po pewnym czasie kiedy powstanie upadło, a w kraju pod zaborem rosyjskim uspokoiło się nieco, dawni powstańcy zaczęli po kryjomu wracać w rodzinne strony, często pod innymi nazwiskami, znajdując opiekę w społeczeństwie. Ludwik Andrycz przez pewien czas prowadził gospodarkę a później dzierżawę w różnych majątkach ziemskich na Wołyniu, aż wreszcie osiadł w Hajkach (okolice Włodzimierza Wołyńskiego) jako leśniczy, otoczony jako były powstaniec ogólnym szacunkiem okolicznych ziemian i obywateli.

vel Artwiński, pierwiastkowo Członek organizacji Krakowskiej, następnie żołnierz kawaleryi w oddziale Langiewicza, zabity w Giebułtowie.

Artmiński versus Artwiński, pierwiastkowo członek organizacji krakowskiej, następnie żołnierz kawalerii w oddziale Langiewicza, zabity w Giebułtowie.

Syn Wincentego, dzierżawcy Żukowic, a następnie Skrzyszowa k. Tarnowa i Eleonory z Gniewuszewskich. Ukończył prawo na UJ. Jeden z współorganizatorów manifestacji patriotycznych w Tarnowie w latach 1861-1862. Był wśród oskarżonych w tzw. "sprawie tarnowskiej". Bardzo źle notowany w aktach rzędowych, "jako pierwszy przy wszystkich demonstracjach". W liście gończym policja tarnowska tak opisywała Oswalda:"Tenże liczy lat 30, religii rzymsko-katolickiej, stanu wolnego, wysokiej wysmukłej postawy, twarzy podłużnej, cery zdrowej, ma blond włosy,niebieskie oczy, wysokie czoło, dłuższy konczasty nos, usta proporcjonalne, zęby nie wszystkie, podłużną brodę; nosi jasne wąsy,faworyty, brodę, jako też ubiór stanów wykształceńszych, mówi po niemiecku i po polsku". W okresie poprzedzającym powstanie styczniowe Oswald Artwiński był agentem Ławy Obwodowej w Tarnowie. W powstaniu styczniowym wziął czynny udział walcząc w oddziale kawalerii gen. M. Langiewicza. Zginął w potyczce pod Giebułtowem 14.03.1863 r. Pochowany na cmentarzu w Książu Małym.

(1830 - 14 III 1863), ukończył prawo na UJ, zaangazowany we wszelkiego rodzaju manifestacje patriotyczne. Walczył w oddziale kawalerii gen. M. Langiewicza i zginął pod Giebułtowem. Pochowano go na cmentarzu w Książu Wielkim.

(pseudonim), lat około 25, podobno syn jakiegoś generała rosyjskiego, z matki polki z Litwy pochodzącej, poprzednio oficer wojsk rosyjskich, następnie szeregowiec pod Langiewiczem, zginął w bitwie pod Grochowiskami dnia 18 marca 1863 r.

(pseud.) lat około 25, podobno syn jakiegoś generała rossyjskiego, z matki polki z Litwy pochodzącej, średniego wzrostu, brunet, poprzednio oficer wojsk rossyjskich, następnie szeregowiec pod Langiewiczem, zginął pod Grochowiskami dnia 18 Marca 1863 r.

rzemieślnik z Krakowa, służył pod Langiewiczem i zginął pod S. Krzyżem dnia 11 Lutego 1863 r.

rzemieślnik z Krakowa, służył pod Langiewiczem i zginął w bitwie pod Św. Krzyżem dnia 11 lutego 1863 r.

Ur. 1846r., zamieszkały Majdan, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem gimnazjalnym, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Służył w oddziałach Langiewicza, Chmielińskiego, Bosaka i Krzywdy. Deklarację podpisał 01.09.1892r.

rodem z Wileńskiego, technik, pomocnik geometry, przed samym wybuchem powstania Członek organizacyi, w Lutym pospieszył w szeregi powstańcze pod Langiewicza i w tymże miesiącu zginął pod Milicą.

Ur. 30.09.1843r., Krypy pow. Węgrów. Dzierżawca ziemski i członek Towarzystwa Oficjali Prywatnych Towarzystwa Rolniczego i członek Towarzystwa Sokół. Zamieszkały w Suchorabie, kawaler, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był praktykantem gospodarczym, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Służył pod Kurowskim i walczył pod Sosnowcem, Skałą i Miechowem, a następnie pod Langiewiczem walczył pod Chrobrzem i Grochowiskami. Pod Miechowem był ranny w lewą nogę, a pod Grochowiskami w lewą stronę, w głowę i lewą pierś. W roku 1866 odbył kompanię w wojsku austriackim, aby otrzymać obywatelstwo. W 1877r. został mianowany oficerem w razie mobilizacji. Deklarację podpisał w 1893r.

Ur. 1846r., Kraków. Tapicer z Krakowa. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania służył pod Langiewiczem w strzelcach w 3 batalionie Czachowskiego. Walczył pod Chrobrzem i Grochowiskami. Deklarację podpisał 21.01.1893r.

tapicer ur. w Krakowie r. 1846, służył pod Langiewiczem w 3-cim batal. strzelc. Czachowskiego i był w bitwach pod Chrobrzą i Grochowiskami.

czeladnik szewcki, żonaty, ojciec 2ga dzieci, służył pod Langiewiczem, zginął pod Ś. Krzyżem ligo Lutego 1863 r.

ur. r. 1842, służył pod Kurowskim, Langiewiczem i Mierosławskim, w bitwach pod Miechowem, Chrobrzem. Grochowiskami i Igołomią. Ranny w głowę i rękę, aresztowany i osądzony przesiedział 7 miesięcy Po wyjściu z więzienia wrócił do Galicji i otrzymał zajęcie w warstatach kolej, w N. Sączu.

malarz pokojowy z Warszawy, służył od samego początku powstania, brał udział w 12 bitwach, zginął pod Ś. Krzyżem 11 Lutego 1863 r. pod dowództwem Langiewicza.

Czech, służył w oddz. Langiewicza.

Ur. w 1847r. w Opatowie. W powstaniu walczył pod dowództwem Langiewicza i Czachowskiego. Brał udział w bitwach pod: Wąchockiem, Małogoszczem, Świętym Krzyżem, Stefankowem. Pod Grochowiskami ranny w głowę. Został wysłany na osiedlenie na Sybir.

ur. r. 1844 w Suchedniowie, student, służył w oddziałach Dawidowicza i Langiewicza. Walczył pod Bodzętynem, Wąchockiem, S-tym Krzyżem, Staszowem, Małogoszczą, Skałą. Pieskową skałą, Chrobrzem i Grochowiskami. Internowany w Igła wie uciekł ponownie do szeregów powstańczych. W oddziale Rudowskiego wzięty do niewoli, przepędził 7 lat na Syberyi. Po powrocie przedsiębiorca naftowy w Galicji.

Adiutant Langiewicza.Bohater Powstania 1863 r.Grób we wschodniej części cmentarza parafialnego w Grójcu przy ulicy Mszczonowskiej.

Ur. 21.01.1843r., Kraków. Fryzjer, właściciel oficyny – Kraków Sukiennice, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był fryzjerem, natomiast w czasie powstania był szeregowcem. Służył w oddziale Langiewicza w strzelcach 2 pułku we wszystkich bitwach. Służył pod kapitanem Szklarskim, pod Wróblewskim, w jeździe wołyńskiej Gołuchowskiego. Deklarację podpisał 26.08.1890r.

Czasem błędnie: Karol, dowódcy jazdy w partii Antoniego Jeziorańskiego. Wałczył również pod rozkazami Langiewicza, Żychlińskiego i Calliera. 9.1863otrzymał dymisję w stopniu pułkownika i wyjechał za granicę.