Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 3
Jan Bieniedzki
h. Łodzia. młodszy brat Władysława, ur. w r. 1845 w Kopkach, majątku Eustachego br. Horocha. którym podówczas zarządzał towarzysz broni z listopadowego powstania, śp. Karol Bieniedzki, ojciec Władysława i ]ana. Ten drugi obdarzony nadzwyczajnemi zdolnościami, chlubą i nadzieją był całej rodziny — uczył się w Rzeszowie a następnie po przesiedleniu się rodziców do Koziny w gimnazyum w Tarnopolu. Z siódmej klasy w lutym jako 18-letni młodzieniec zaciągnął się w szeregi powstańcze wraz ze starszym bratem Władysławem. Początkowo walczyli obok siebie, los jednak rozdzielił ich z chwilą, gdy Władysław został mianowany porucznikiem. ]an został ranny na polu walki w nogę a wskutek tego ubezwładniony dostał się do niewoli wroga, który nie znał względów litości dla bohaterów małoletnich. Pędzony pieszo rok cały od etapu do etapu, bity i katowany został wreszcie zagnany w Sybir. Z opisów historycznych i powieściowych aż nadto dobrze są znane nieprzesadzone bynajmniej dzieje martyrologii uczestników powstania na posileniu i w katorgach. Jan Bieniedzki przeżył je w najcięższych warunkach w czasie sześcioletniego odbywania karnego pochodu przez przeklętą krainę tortur fizycznych i moralnych, zadawanych nieszczęśliwym skazańcom przez dzikich siepaczy barbaryi i wstecznictwa. Nabawiwszy się ciężkich nieuleczalnych chorób reumatyzmu i wady serca powrócił Jan Bieniedzki do kraju jak nędzarz o kiju żebraczym w 25 roku życia, ofiara krwawej walki cywilizowanej ludzkości o wolność i niepodległość narodu. Wędrowca w łachmanach poznali pierwsi koledzy z ławy szkolnej w Tarnopolu ze łzami radości, współczucia i uwielbienia owacyjnie witali Sybiraka. Żądny dalszej nauki i łaknący pracy ukończył Jan Bieniedzki dwie najwyższe klasy gimnazyalne prywatnie w przeciągu kilku miesięcy, poczem złożył egzamin dojrzałości, i udał się do Krakowa, gdzie się poświęcił studyom medycznym. Utrzymywany przez brała Władysława ukończył w przeciągu czterech lat medycynę budząc zdolnościami swemi podziw kolegów i profesorów. Niezwykłe zalety serca i cierpieniem wyrobionego charakteru, pełnego typowej szlachetności, zjednały mu cześć i ogólny szacunek otoczenia, miłość i zaufanie towarzyszy i wprost fanatyczne uwielbienie rodziny. Przed złożeniem ostatniego rygorozum medycznego uległ chorobie serca w Krakowie w r. 1873 budząc przedwczesnym zgonem żal w szeregach młodzieży, czczącej w nim bohaterskiego męczennika sprawy ojczystej i wielkie nadzieje rokującego w kołach uniwersyteckich, żal i boleść nieopisaną rodziny, wśród której żyje zawsze pamięć najlepszego syna i brata.
Władysław Bieniedzki
h. Łodzia (1839 - 1901) - ur. we Wrzawach [1] w powiecie tarnobrzeskim [2], brat Jana. W 1360 służył pod rozkazami Giuseppe Garibaldiego we Włoszech. W 1863 walczył pod rozkazami Wiśniowskiego w randze porucznika. Po powstaniu osiadł w majątku Kozin [1]Studia gimazjalne odbył częscią w Rzeszowie, częścią w Krakowie, osiadł wreszcie w Kozinie, majątku odziedziczonym po swym ciotecznym dziadku, Franciszku Wiśniewskim. [2]Zaciągnął się w szeregi rewolucjonisty Garbaldiego i jako ochotnik walczył za wolność oraz zjednoczenie Włoch. [2] Po skończonej kampanii powrócił w progi rodzinnego domu, a gdy wybuchło powstanie wyruszył do oddziału. Obeznany z taktyką wojenną został mianowany porucznikiem małego oddziału walczącego w szeregach naczelnego dowódcy Wiśnioweskiego. Brał udział w kilku bitwach, poczem musiał się cofać wraz z oddziałem, który został rozbity i zdziesiątkowany przez nieprzyjaciela. Po powstaniu osiadł na roli własnej i do końca życia pracował jako krzewiciel i obrońca polskości na kresach granicznych Galicji wschodniej w powiecie skałackim. Zmarł w r. 1901 jako obywatel patriota. [2]Zmarł 1901 r. Kozina par. Grzymałów [obecnie na Ukrainie, obwód tarnopolski] [3]Zona - Joanna Madwej, córka Sabiny z domu Jezierskiej [4]Dzieci:1__Jan Franciszek Bieniedzki - ur. 1873 Kozina par. Grzymałów [4]Rodzice:2_Karol Bieniedzki [4]3_Sabina Wiśniewska po mężu Bieniedzka [4] - zm. 1881 Kozina par. Grzymałów [obwód tarnopolski] [5]