Powstanie Styczniowe - uczestnicy

kupiec z Poznańskiego, zginął w powstaniu w końcu 1863 roku. (Imsp. Stupnickiego, inne źródła podają że w pow. Konińskim we wsi, do której się schronił bezbronnie zamordowany został w połowie Maja t. r.)

(1787-1873) pułkownik, dowódca oddziału, ranny pod Grochowem.

dowodził oddziałem w Kaliskiem.

obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w Siedlcach dnia 22.listopada 1863 r.

Ur. 1846 Sieniawa, zm. przed 1919, żona: Konstancja, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VI-75

Patrz:

Był pomocnikiem księgarskim, rodem z powiatu olkuskiego. Mając lat 17, Oborski uszedł do Galicji i tam czas jakiś pracował u krawca w Tarnowie. W r. 1848 dostał się do legionów na Węgrzech. Następnie uczęszczał na technikę w Krakowie i starał się tam zawiązać stowarzyszenie rewolucyjne. Austryjacy wydali go rządowi rossyjskiemu. Wzięty do cytadeli, przesiedział w niej 20 miesięcy. Zesłany do katorgi, przebył na Syberji do 1861 r., z której wróciwszy, zaraz przyłączył się do ruchu.

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Nowa Wieś 26.04.1863, (Brdów 29.04.1863), Szcza­win Kościelny 14.05.1863, Babsk 17.05.1863, kaliskie

pułkownik

Herbu Kolumna. ur. w r. 1841. w Petrykowie, wstąpił do szeregów powstańczych w 22. roku życia. Do powstania przygotowywał się w robieniu bronią w Dołżance na obszarze zakrytym stożkami i stertami zboża. Ćwiczył jednak przez czas krótki, podczas bowiem nagle przeprowadzonej rewizyi dostał się w ręce władzy, zachorował na tyfus a gdy dźwignął się, powstanie było już zgnębione. Umarł jako leśniczy w Petrykowie w r. 1909

urodzony w 1847 r. w Proszewie koło Kałuszyna (Siedleckie), syn i Marii z Jawornickich. W randze porucznika polskich wojsk powstańczych uczestniczył (wspólnie z ojcem i bratem Antonim) w powstaniu styczniowym 1863 r. Po upadku powstania i wyjściu z więzienia oraz skonfiskowaniu przez carskie władze majątku w Proszewie – pomagał matce w prowadzeniu jej rodzinnego gospodarstwa w Husowie. (Maksymilian został zesłany na Sybir, skąd powrócił w 1874 r.) Ok. 1885 r. został wybrany do Rady Powiatowej w Łańcucie i pełnił funkcję członka tamtejszego Wydziału Powiatowego. Był także członkiem oddziału jarosławsko-łańcuckiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie oraz członkiem wydziału okręgowego łańcucko-kolbuszowskiego Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie. Po ślubie z Konstancją z Wołowskich przyjął (z nieznanych przyczyn) po żonie herb Colonna – Kolumna. W 1890 r. przekazał część gruntów w Husowie dla miejscowej szkoły. W 1891 r. odkupił od Nuty i Serli Grossów dworek i majątek ziemski w Mielcu. Po kilku latach na jego zlecenie zbudowano przy dworku pałacyk (oddano go do użytku prawdopodobnie w 1905 r.). Planowanej przebudowy samego dworku nie udało mu się zrealizować. Wiele czasu poświęcał działalności politycznej i społecznej. Opowiadał się za obozem „Stańczyków” – konserwatystów krakowskich. Był wybierany do Rad Powiatowych w Łańcucie i Mielcu, Okręgowego Towarzystwa Rolniczego i Powiatowej Komisji dla Zalesień Ochronnych w Mielcu. Należał także do Sodalicji Mariańskiej. Zmarł 26 IV 1914 r. Dwa dni później w uroczystym kondukcie przewieziono zmarłego na stację kolejową, skąd pociągiem przetransportowano do Husowa. Spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Husowie.