Powstanie Styczniowe - uczestnicy

udział w potyczkach: krakowskie: Uniejów 6.08.1863

Powstaniec, zesłaniec, w pocz. 1867 przeniesiony do Usola z gorzelni Aleksandrowskiej

Ekspedytor pocztowy, skazany do ciężkich robót. Zarejestrowano jego pobyt w więzieniu w Petersburgu w trakcie przejścia na zesłanie.

Ur. w 1865r. Walczył pod rozkazami Langiewicza. Uczestniczył w bitwie pod Miechowem, gdzie został ranny nogę. Więziony przez półtora roku w Cytadeli warszawskiej. Zesłany do ciężkich robót do Nerczyńska. Później był na osiedleniu w m. Usollje koło Irkucka. Przebył na Syberii do 1875r.

Ur. 1835 Góra Kalwarja, zm. przed 1919, żona: Bronisława, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IX-76

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

W Usolu między 1866-68 - Sądzony za udział w Powstaniu Zabajkalskim.

Pochodził ze wsi Grąziowa w Podkarpackim. Walczył w oddz. Borelowskiego, wziął udział we wszystkich 30 bitwach. Po bitwie pod Batożem dołączył do Leniewskiego a później Heydenreicha "Kruka". Poległ w jednej z bitew.

pseud. zob. Rudnicki Władysław

zob. Rudnicki Władysław

obyw. z Sanockiego 34 lat liczący, pochodził z zamożnej starodawnej i dobrze krajowi zasłużonej rodziny, która od dawnych bardzo czasów w ziemi Sanockiej i Przemyskiej osiadła i rozmaite tamże piastowała urzędy. Śp. Antoni odebrawszy majątek ziemski na siebie, gospodarował pilnie, a zbierane plony obracał po największej części na cele ojczyste, jużto hojne datki przesyłając na wsparcie biednej emigracyi naszej, już to zakładając szkółki i wspomagając uczącą się młodzież. Pojął za żonę córkę emigranta, lecz niedługo cieszył się szczęściem rodzinnem, bo żona ukochana niebawem przeniosła się do wieczności zostawiając mu dwoje dzieci. Posmutniał też od czasu tego ś. p. Antoni i nie dzielił już więcej zabaw sąsiadów, zawsze wesołych i ochoczych Sanoczan. Zamknął się w domu oddawszy się pracom umysłowym, i niekiedy tylko odwiedzał swego sędziwego ojca w Przemyślu lub braci swych starszych. Skoro powstanie powoływało synów ojczyzny w szeregi i Antoni był mu posłuszny pomimo obowiązków ojca i zbyt krótkiego wzroku. Uporządkowawszy interesa swoje wyruszył z Marcinem Lelewelem, biorąc udział we wszystkich potyczkach jako prosty żołnierz, po nieszczęśliwej bitwie pod Batożem, w ogólnem rozproszeniu, był jednym z tych niewielu, co zamiast dążyć ku Galicyi, udał się w głąb kraju i tamże przyłączywszy się do oddziału Leniewskiego a później jenerała Kruka, w jednej z utarczek z nieprzyjacielem ranny, w kilka tygodni potem w prywatnym domu życia, dokonał. Towarzysze broni jego opowiadali, że ciągle był czynnym i że z jednego oddziału rozbitego do drugiego się przenosił, nie chcąc w raz z rozbitkami schraniać się do Galicyi i że wszędzie w każdej potyczce z moskalami nadzwyczaj mężnie się potykał, gardząc wszelkiem niebezpieczeństwem. Mieszkańcy i sąsiedzi Sanoka stracili zacnego i pracowitego obywatela, Ojczyzna szlachetnego syna, a rodzina kochanego ojca, brata i stryja.

z Grąziowy, cyrkułu sanockiego, 27 sierpnia 1863 był w Lubelskiem pod Lelewelem. Nie ma o nim wiadomości

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

powstaniec z terenu zaboru austriackiego, w niewoli rosyjskiej, upoważniony do powrotu rozkazem z dnia 18.5.186?

Chościakiewicz - Poległ w walce pod Komarowem 20. czerwca 1863.

Ekonom z miasta Łuczyniec. Na podstawie znalezionych zapasów żywności, broni, drzewek, za pomoc w przygotowaniu powstania objęto go śledztwem. Skazano go na katorgę.

(1807—1892), konserwatywny polityk galicyjski, współzałożyciel (1848 r.) "Czasu". Przeciwnik powst. styczniowego