Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Waraksa
Program jest cząstką działań Fundacji
odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna
jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.
Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)
Waraksa
Herby
Kuszaba
opis
Oprócz rodziny Waraksa (Werakxa, Weraxo) h. Kuszaba (Paprzyca) znane są informacje o herbie Lubicz.
Nieznany z imienia Waraxa h. Lubicz - występuje w 1672 wg niewydanego herbarza Dworzeckiego, który nadmienia, że informacje o tej rodzinie znajdują się w Archiwum Massalskich. Zbiory te nie są znane, choć część dokomentów Massalskich, będąca w zbiorach Ossolineum, została wywieziona ze Lwowa w 1945-6 do Krakowa, skąd w większości trafiły do Wrocławia. Czy Dworzecki pisał o tych zbiorach - niewiadomo. Dworzecki pracował u Massalskich wiele lat.
Zapisy w księgach mohylewskich sugerują, że rodzina szlachecka Waraksów miała swój własny herb składający się z podkowy między końcówkami rozdartej strzały.
Miał właśnie takie zmartwienie kilka lat temu pan Werakso we wsi Moczula, pod Dawidgródkiem osiadły. Z nim razem martwili się i synowie jego, a i sąsiedzi szczerze mu współczuli. Bo jakżeż przy niedzieli czy święcie miło porozmawiać o "starinnych czasach", o herbach, i sławnych przodkach, królewskich generałach... Wątpiących w owych generałów, łatwo przekonać,.. Wystarczy przecież pokazać stary dokument, w którym przy nazwisku pradziadka stoi wyraźny tytuł "generał woźny piński"... Ale wracajmy do zmartwienia starego pana Weraksy. Ot, "gerba" swego zapomniał! I dzisiaj nie może rozmawiać, jak równy z równym, z panem Leszkiewiczem, herbu Nałęcz, a jeszcze mającym przydomki "Zenowicz-Olpieński", czy z panem Wyszczyckim, dumnym ze swej Grzymały z rycerzem, czy z panem Tiuhaj-Lipskim, herbu Lubicz...To nieszczęście sprowadził na panów Weraksów jeszcze ojciec ich, który o herbie tyle tylko im powiedział, że jest "osiem szczeniąt w koronie". Te słowa polskie pan Werakso, nie mówiący już zresztą po polsku, dobrze zapamiętał, ale i niepewnie je powtarzał, nie rozumiejąc, co mają znaczyć... Aż trzeba było, by sąsiad-osadnik wojskowy, co niegdyś u profesorów krakowskiego uniwerku heraldykę studiował, owe osiem szczeniąt zrozumiał i herbem Kuszaba, mającym właśnie w koronie owe szczenięta, a w tarczy kamień młyński, panów Weraksów uradował...
[]
Kuszaba
opis
Oprócz rodziny Waraksa (Werakxa, Weraxo) h. Kuszaba (Paprzyca) znane są informacje o herbie Lubicz.
Nieznany z imienia Waraxa h. Lubicz - występuje w 1672 wg niewydanego herbarza Dworzeckiego, który nadmienia, że informacje o tej rodzinie znajdują się w Archiwum Massalskich. Zbiory te nie są znane, choć część dokomentów Massalskich, będąca w zbiorach Ossolineum, została wywieziona ze Lwowa w 1945-6 do Krakowa, skąd w większości trafiły do Wrocławia. Czy Dworzecki pisał o tych zbiorach - niewiadomo. Dworzecki pracował u Massalskich wiele lat.
Zapisy w księgach mohylewskich sugerują, że rodzina szlachecka Waraksów miała swój własny herb składający się z podkowy między końcówkami rozdartej strzały.
Miał właśnie takie zmartwienie kilka lat temu pan Werakso we wsi Moczula, pod Dawidgródkiem osiadły. Z nim razem martwili się i synowie jego, a i sąsiedzi szczerze mu współczuli. Bo jakżeż przy niedzieli czy święcie miło porozmawiać o "starinnych czasach", o herbach, i sławnych przodkach, królewskich generałach... Wątpiących w owych generałów, łatwo przekonać,.. Wystarczy przecież pokazać stary dokument, w którym przy nazwisku pradziadka stoi wyraźny tytuł "generał woźny piński"... Ale wracajmy do zmartwienia starego pana Weraksy. Ot, "gerba" swego zapomniał! I dzisiaj nie może rozmawiać, jak równy z równym, z panem Leszkiewiczem, herbu Nałęcz, a jeszcze mającym przydomki "Zenowicz-Olpieński", czy z panem Wyszczyckim, dumnym ze swej Grzymały z rycerzem, czy z panem Tiuhaj-Lipskim, herbu Lubicz...To nieszczęście sprowadził na panów Weraksów jeszcze ojciec ich, który o herbie tyle tylko im powiedział, że jest "osiem szczeniąt w koronie". Te słowa polskie pan Werakso, nie mówiący już zresztą po polsku, dobrze zapamiętał, ale i niepewnie je powtarzał, nie rozumiejąc, co mają znaczyć... Aż trzeba było, by sąsiad-osadnik wojskowy, co niegdyś u profesorów krakowskiego uniwerku heraldykę studiował, owe osiem szczeniąt zrozumiał i herbem Kuszaba, mającym właśnie w koronie owe szczenięta, a w tarczy kamień młyński, panów Weraksów uradował...
[]