Pochodzenie imienia Lech

Imię protoplasty Polaków Lech pochodzi zapewne od staro-norweskiego słowa Ut-lach oznaczającego towarzysza broni, wojownika, stąd Lechici, nazwa, która pojawiła się m.in. w Geografie Bawarskim w formie Lendizi.
W późniejszym czasie określenie Lechici zostało przyporządkowane wszystkim mieszkańcom państwa polskiego.
Do dziś funkcjonuje w tym znaczeniu w wielu językach wschodnich sąsiadów Polski wraz z rzeczownikiem określającym samo państwo - Lechia. Nazwa ta w zgrubiałej formie Ljachowie została użyta m.in. w ruskiej “Powieści Minionych Lat”.
Nazwę tą zastosował także Wincenty Kadłubek w zlatynizowanych formach Lechitae (Lechici) i lechiticus (lechicki).
Jednocześnie w jego kronice polskiej pojawia się także Lechia na określenie Polski.
W kronice brakuje natomiast wzmianki o samym Lechu. Legenda ta nie pojawia się także we wcześniejszej kronice Galla Anonima, co może oznaczać, że na początku nie była to sprawa legendy ale nazwa powszechnie używana i akceptowana.
Od slowa Lachy wywodzi sie słowo Polachy na oznaczenie terytorium, na którym żyją Lachy. Od słowa Polachy z kolei wywodzi się słowo Polach = Polak oznaczające mieszkańca Polachii.
W efekcie od słowa Polak powstaje współczesne słowo Polska na określenie terytorium zamieszkanego przez Polaków.

[nadesłał: Włodzimierz Konrad hr. Krzyżanowski]