Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Turmont, pow. nowoaleksandrowski

2.03.2021 16:43
Turmont (Turmonty, Turnberg), wieś i dobra, pow. nowoaleksandrowski, w 1 okr. pol,, par. Smołwy (o 10 w.), o 18 w. od Nowoaleksandrowska. Dobra mają 478 dzies. (162 lasu, 50 nieuż.). Własność niegdyś Turów, później Fitinghoffów, Lindemanów, Majewskiego, w końcu Sokratesa Worobiewa, znanego pejzażysty i profesora akademii sztuk pięknych w Petersburgu, który zmarł tu w 1888 r.[1] Pozostawił on olejne widoki z okolic Trok, Wilna i rozmaitych miejscowości gub. wileńskiej i kowieńskiej a nadto spory album widoków z gub. litewskich, robionych ołówkiem (ob. Kraj, Nr. 49 z 1888 r.). Na gruntach dóbr znajduję się st. dr. żel. warszaw.-petersburskiej T. al. Nowoaleksandrowska, o 10 w. na wsch. od Nowoaleksandrowska, nad jez. Kumpocie, pomiędzy i st. Dukszty (o 21 w.) a Kałkuny (o 17 w.) odległa o 526 w. od Warszawy a 519 w. od Petersburga.
[SGKP]

"Michał Tur, budowniczy brasławski, później szambelan JKM., jest w r. 1775 posiadaczem wcale pokaźnych Smołw Turowskich, które w r. 1789 nazywają się już Turmontem"[2]

"Profesor petersburskiej akademji sztuk pięknych, Worobjow, chce nabyć majątek Turmont, który należał do zesłanego za powstanie Zenona Majewskiego, lecz na mocy jednorocznej umowy dzierżawnej siedzi tam staroobrzędowiec Gorszanow, który ogłosił, że Turmont już należy do niego. W majątku aż się trzęsie od krzyków, pogróżek, połajanek i prowakacyj dzierżawcy. Plenipotent Worobjowa, p. Szachno, wielka figura w ministerstwie dóbr państwowych w Petersburgu, pisze, że dziwnie mu słyszeć o takiej samowoli, skoro minął już rok od uśmierzenia powstania i żąda usunięcia Gorszanowa, który był tam jako „czasowy środek”, a teraz swym pobytem tylko uniemożliwia przeprowadzenie kupna. Grozi, że jeśli Gorszanowa nie wyrzucą, to on wniesie sprawę do instancyj najwyższych. Pogróżka poskutkowała i Gorszanowa wyproszono." [2]

Bibliografia

[1] Nekrolog Worobiewa


[2] Hedemann Otton, Historia powiatu brasławskiego, Wilno 1930