Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Podfilipie, pow. kamieniecki

14.02.2010 22:20
Podfilipie - wieś po obu stronach Zbrucza. Jak wynika z przywileju króla Zygmunta I z 1510 r. było to niegdyś miasteczko lecz prawa te utraciło. Rzeka Zbrucz oddzieliła część zachodnią, a rozbiór Polski oderwał ją od ośrodka ze wschodniego brzegu. Ta część Podfilipia pozostała też w Polsce okresu międzywojennego.
Podfilipie było oddalone od Skały o 13 km. Na obszarze wsi był znak triangulacyjny - wysokość 132, 2 m n.p.m.

Wieś była mała, licząca około 400 mieszkańców. Ziemia skalista - bielicowa.

W 1944 r. banderowcy zamordowali we wsi wielu Polaków, a domostwa ograbili. Kilka domów spalono. Nie udało się ustalić nazwisk ofiar.

W walkach frontowych zginęli:
Kowalewicz Michał s. Jana, ur.l 1923 Podfilipie, kpr. 1 BPZmot, poległ 20.V.1945 w Odernitz
Szczepanowski Pantalejmus s. Romana, ur. 1902 Podfilipie, kpr. 18 pp, poległ 18.V.1945 w Neu Custrinchen
Ziemba (Zięba) Teodor s. Tomasza, ur. 1900 Podfilipie, sierż. 12 pp, poległ 18.IV.1945 pod Ferchels

Bibliografia

Wieś Kresowa. Czabarówka i sąsiedzi, t. 3.

Odpowiedzi (1)

19.10.2016 18:13
Podfilipie, wieś po obu stronach rz. Zbrucza, pow. kamieniecki, gm. Orynin, par. kat. Czarnokozińce, ma 160 os., 686 mk., 410 dz. ziemi włość., 926 dwors. wraz z Dobrowolą, grunt skalisty, młyn wodny. Cerkiew p. w. św. Michała, wzniesiona w 1840 r. i uposażona 35 dz. ziemi, ma 920 parafian. Istniała tu kapl. kat. dek. zinkowickiego. W 1493 r. było tu 19 dm. P. było niegdyś miasteczkiem, jak to okazuje przywilej z 1510 r. Zygmunta I, który wynagradzając wierne służby Jakuba Podfilipskiego, kaszt, kamień, (u Niesieckiego go nie ma), nadaje prawo magdeb. miasteczku jego dziedzicznemu Podphilipye, o ile takowe nie należy do dóbr stołu królewskiego (oppido ejus heriditario, in quantum ipsius hereditarium est, et non nostri mense regalis). Jan Zamoyski, hetm. w. kor., ciągnąc z wojskiem na wyprawę wołoską w 1600^., połączył tu obozy swoje z obozem Stan. Żółkiewskiego. Kazawszy Zamoyski wszystkim szykom w wieniec stanąć, sam w pośrodku, na dzielnym sie dząc koniu, miał mowę, z radością przyjętą okrzykami. Hetman zsiadł z konia, toż uczyniły hufce, a padłszy na kolana wzywano niebios pomocy (Baliński, Star. Pol., t. II, 591). Połowa tej wsi należała jeszcze w 1794 r. do Podfilip8kich, druga połowa, za rzeką leżąca, miała innego właściciela. Następnie władali nią Horodyńscy, obecnie Ochoccy.
[SGKP]