Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Białobrzeski h.Abdamk
20.04.2010 21:38
BIAŁOBRZESKI h. ABDANK. Senator w rodzinie, Marcin, biskup kamieniecki 1577 r., um. 1586 r.
Dawna i licznie rozrodzona mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Białobrzegi, w pow. opoczyńskim, a którą Jan książę Mazowiecki nadał w 1393 r. w nagrodę zasług rycerskich Albertowi i dwom jego synom; ten jednak rycerz Albert pisał się już poprzednio z Białobrzeg, jak się zdaje, wsi leżącej nad Wisłą, w wojew. sandomierskiem. Byli też w XV sto-leciu Białobrzescy herbu Jeleń v. Bończa, którzy już w XV w. połączyli się z Abdańczykami Białobrzeskimi i ich herb wzięli. W XVI stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na dwie gałęzie mazowiecką i małopolską.
Protoplastą gałęzi mazowieckiej, małozamożnej i zagrodowej, był Jan, syn Alberta z r. 1393, po którym syn Jakób miał syna Stefana cytow. w aktach ostrołęckich 1490—1530 r., tego syn Sebastyan pozostawił syna Wojciecha 1590 r., po którym dwaj synowie, a) Stanisław i b) Jan są przodkami dwóch dotychczas istniejących i rozrodzonych linij tej gałęzi. Po a) Stanisławie pochodzi między innymi, Stanisław, syn Jana, wnuk Stanisława, prawnuk Jana, ożeniony z Julianną Młodzianowską, z której synowie, Antoni, nadleśny rządowy i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1848 r. Po b) Janie syn Bartłomiej miał syna Michała, po którym synowie: i) Maciej, tego syn Benedykt, po którym syn Joachim, ożeniony z Józefą Strzeszewską, pozostawił czterech synów, z tych: Maciej, ks. Antoni, Benedykt, Bazyli i Piotr, inkwirent sądowy, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. Po Benedykcie synowie, Jakób i Joachim wylegitymowani 1846 r. Antoni, z kanonika warszawskiego scholastyk warszawski i protonotaryusz papiezki 1841 r., proboszcz parafii Panny Maryi w Warszawie 1856 r., administrator dyecezyi warszaw¬skiej 1861 r., kapłan pobożny i niepospolitego hartu duszy.
2) Jan, tego syn Michał, ożeniony z Józefą Jeziorkowską, z niej syn Józef, regent kancelaryi ziemiańskiej w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Po Franciszku, w 1759 r. dziedzicu dóbr Domiechowice, wnukowie, Tadeusz i Józef, synowie Jana, dziedzice wsi Tążewy, w pow. piotrkowskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Po Antonim, subdelegacie gr. opoczyńskim 1787 r., było dwóch synów, Karol i Paweł.
Kazimierz, syn Karola i Józef, syn Pawła, 1844 r. wylegitymowani w Królestwie.
Gałąź małopolska. Przodkiem tej gałęzi był Stanisław, który około 1490 r., zaślubiwszy Annę Rawa, osiedlił się na Rusi Czerwonej, jego syn Jan, skarbnik krakowski, udowodnił w grodzie łomżyńskim swoje pochodzenie od Białobrzeskich gałęzi mazowieckiej, a ten wywód zaświadczyli jego stryj Maciej, syn Bartłomieja i brat stryjeczny, Wojciech, syn Piotra, oświadczaj ąc zarazem, że byli z przodków herbu Jeleń (Bończa). Po tym skarbniku, Janie, z żony Anny Janikowskiej, byli synowie: a) Marcin, b) Stanisław-Jędrzej, c) Mikołaj, d) Hcronim i e) Jan. Z nich: a) Marcin, z opa-ta Cystersów w Mogile sufragan krakowski, biskup kamieniecki 1577 r., w 1576 r. posłował do cesarza Maksymiliana z prośbą, aby nie zakłócał elekcyi Stefana Batorego; poseł od Stefana Batorego na pogrzeb jego brata Krzysztofa, księcia siedmiogrodzkiego, urn. 1586 r.; b) Stanisław-Jędrzej, opat jędrzejowski 1578 r., urn, 1585 r.; d) Heronim, sekretarz królewski, wojski radomski 1602 r., dziedzic dóbr Przedworzyce, pod¬pisał elekcyę 1632 r., ożeniony z Anną Podlodowską, miał syna Pio-tra, a z drugiej żony Krystyny Lędzkiej, synów, Jana i Łukasza; c) po Mikołaju synowie: Mikołaj, dzielnie walczył pod Chocimem 1621 r., lecz młodo urn. 1624 r. i Stefan, rotmistrz królewski, pisarz skarbu ko¬ronnego 1650 r., tego syn Piotr podpisał elekcyę 1697 r.; e) Jan, lustra¬tor do Wielkopolski 1620 r., z żony N. Moszczeńskiej jego syn Nikodem podpisał elekcyę 1632 r., po którym, z żony N. Brzostowskiej, synowie: Aleksander i Michał, dziedzice dóbr Witkowice, podpisali konfederacyę sando¬mierską 1705 r. Jan-Marcin podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r., z żony Łucyi Bogusz jego syn Paweł, sekretarz królewski, pisarz sądów referendaryi koronnej, dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny: Czernik, Żukowkę i Rynie, z żony Julii Makowskiej miał synów, Tomasza i Piotra, rotmistrza wojsk austryackich. Po Tomaszu, z żony Julii Drzewieckiej, synowie, Paweł i Stanisław. Jan, kanonik ka-mieniecki 1771 r. Antoni, subdelegat gr. opoczyński i Grzegorz, prałat kamieniecki 1791 r. Kacper 1668 r., żonaty z Katarzyną Przedwojewską, miał syna Jana, po którym, z żony Maryanny Tomaszewskiej, syn Jan zaślubił Maryannę Janowską i z niej miał dwóch synów, Michała i Andrzeja. Z tych Michał, z żony Urszuli Dzianott, pozostawił synów: Ignacego, Stefana i Onu¬frego wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. Po Ignacym z Barbary Męcińskiej synowie, Józef i Feliks wylegitymowani w Galicyi 1844 r.
Andrzej, drugi syn Jana i Maryanny Janowskiej, dziedzic dóbr Kaniowa, z żony Barbary Staniszewskiej, pozostawił syna Franciszka, po którym synowie: Ludwik, Tadeusz, Józef i Stanisław.
Teodor, syn Daniela, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1851 r. ,
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Dawna i licznie rozrodzona mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Białobrzegi, w pow. opoczyńskim, a którą Jan książę Mazowiecki nadał w 1393 r. w nagrodę zasług rycerskich Albertowi i dwom jego synom; ten jednak rycerz Albert pisał się już poprzednio z Białobrzeg, jak się zdaje, wsi leżącej nad Wisłą, w wojew. sandomierskiem. Byli też w XV sto-leciu Białobrzescy herbu Jeleń v. Bończa, którzy już w XV w. połączyli się z Abdańczykami Białobrzeskimi i ich herb wzięli. W XVI stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na dwie gałęzie mazowiecką i małopolską.
Protoplastą gałęzi mazowieckiej, małozamożnej i zagrodowej, był Jan, syn Alberta z r. 1393, po którym syn Jakób miał syna Stefana cytow. w aktach ostrołęckich 1490—1530 r., tego syn Sebastyan pozostawił syna Wojciecha 1590 r., po którym dwaj synowie, a) Stanisław i b) Jan są przodkami dwóch dotychczas istniejących i rozrodzonych linij tej gałęzi. Po a) Stanisławie pochodzi między innymi, Stanisław, syn Jana, wnuk Stanisława, prawnuk Jana, ożeniony z Julianną Młodzianowską, z której synowie, Antoni, nadleśny rządowy i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1848 r. Po b) Janie syn Bartłomiej miał syna Michała, po którym synowie: i) Maciej, tego syn Benedykt, po którym syn Joachim, ożeniony z Józefą Strzeszewską, pozostawił czterech synów, z tych: Maciej, ks. Antoni, Benedykt, Bazyli i Piotr, inkwirent sądowy, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. Po Benedykcie synowie, Jakób i Joachim wylegitymowani 1846 r. Antoni, z kanonika warszawskiego scholastyk warszawski i protonotaryusz papiezki 1841 r., proboszcz parafii Panny Maryi w Warszawie 1856 r., administrator dyecezyi warszaw¬skiej 1861 r., kapłan pobożny i niepospolitego hartu duszy.
2) Jan, tego syn Michał, ożeniony z Józefą Jeziorkowską, z niej syn Józef, regent kancelaryi ziemiańskiej w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Po Franciszku, w 1759 r. dziedzicu dóbr Domiechowice, wnukowie, Tadeusz i Józef, synowie Jana, dziedzice wsi Tążewy, w pow. piotrkowskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Po Antonim, subdelegacie gr. opoczyńskim 1787 r., było dwóch synów, Karol i Paweł.
Kazimierz, syn Karola i Józef, syn Pawła, 1844 r. wylegitymowani w Królestwie.
Gałąź małopolska. Przodkiem tej gałęzi był Stanisław, który około 1490 r., zaślubiwszy Annę Rawa, osiedlił się na Rusi Czerwonej, jego syn Jan, skarbnik krakowski, udowodnił w grodzie łomżyńskim swoje pochodzenie od Białobrzeskich gałęzi mazowieckiej, a ten wywód zaświadczyli jego stryj Maciej, syn Bartłomieja i brat stryjeczny, Wojciech, syn Piotra, oświadczaj ąc zarazem, że byli z przodków herbu Jeleń (Bończa). Po tym skarbniku, Janie, z żony Anny Janikowskiej, byli synowie: a) Marcin, b) Stanisław-Jędrzej, c) Mikołaj, d) Hcronim i e) Jan. Z nich: a) Marcin, z opa-ta Cystersów w Mogile sufragan krakowski, biskup kamieniecki 1577 r., w 1576 r. posłował do cesarza Maksymiliana z prośbą, aby nie zakłócał elekcyi Stefana Batorego; poseł od Stefana Batorego na pogrzeb jego brata Krzysztofa, księcia siedmiogrodzkiego, urn. 1586 r.; b) Stanisław-Jędrzej, opat jędrzejowski 1578 r., urn, 1585 r.; d) Heronim, sekretarz królewski, wojski radomski 1602 r., dziedzic dóbr Przedworzyce, pod¬pisał elekcyę 1632 r., ożeniony z Anną Podlodowską, miał syna Pio-tra, a z drugiej żony Krystyny Lędzkiej, synów, Jana i Łukasza; c) po Mikołaju synowie: Mikołaj, dzielnie walczył pod Chocimem 1621 r., lecz młodo urn. 1624 r. i Stefan, rotmistrz królewski, pisarz skarbu ko¬ronnego 1650 r., tego syn Piotr podpisał elekcyę 1697 r.; e) Jan, lustra¬tor do Wielkopolski 1620 r., z żony N. Moszczeńskiej jego syn Nikodem podpisał elekcyę 1632 r., po którym, z żony N. Brzostowskiej, synowie: Aleksander i Michał, dziedzice dóbr Witkowice, podpisali konfederacyę sando¬mierską 1705 r. Jan-Marcin podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r., z żony Łucyi Bogusz jego syn Paweł, sekretarz królewski, pisarz sądów referendaryi koronnej, dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny: Czernik, Żukowkę i Rynie, z żony Julii Makowskiej miał synów, Tomasza i Piotra, rotmistrza wojsk austryackich. Po Tomaszu, z żony Julii Drzewieckiej, synowie, Paweł i Stanisław. Jan, kanonik ka-mieniecki 1771 r. Antoni, subdelegat gr. opoczyński i Grzegorz, prałat kamieniecki 1791 r. Kacper 1668 r., żonaty z Katarzyną Przedwojewską, miał syna Jana, po którym, z żony Maryanny Tomaszewskiej, syn Jan zaślubił Maryannę Janowską i z niej miał dwóch synów, Michała i Andrzeja. Z tych Michał, z żony Urszuli Dzianott, pozostawił synów: Ignacego, Stefana i Onu¬frego wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. Po Ignacym z Barbary Męcińskiej synowie, Józef i Feliks wylegitymowani w Galicyi 1844 r.
Andrzej, drugi syn Jana i Maryanny Janowskiej, dziedzic dóbr Kaniowa, z żony Barbary Staniszewskiej, pozostawił syna Franciszka, po którym synowie: Ludwik, Tadeusz, Józef i Stanisław.
Teodor, syn Daniela, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1851 r. ,
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego