rybałt

Między XIV a XVII wiekiem wędrowny mnich (z początku) lub żak (później) zajmujący się śpiewem i graniem na instrumentach. Pierwsi śpiewali głównie pieśni kościelne zachowując czystość cielesną, później kierowali się głównie na dwory i do miast śpiewając pieśni wszelkiego rodzaju - również w grupach. Najsłynniejszym był Marcin Zięba wędrując w latach 1619-1640). Najsłynniejsza szkoła rybałtów mieściła na przy krakowskim rynku.
Rybałtów niesłusznie sprowadza się tylko do plebejskiego mieszczańskiego nurtu sprośnych żartów, choć spora część tym się zajmowała - tworząc literaturę rybałtowską (sowizdrzalską).