Morykoni

Na tarczy dwudzielnej w polu srebrnem prawem — cztery zielone pasy fali morskiej, w lewem srebrnem — orzeł czarny ukoronowany z wstęgą błękitną prawo-ukośną, na której trzy złote gwiazdy. Nad tarczą dwa hełmy ukoronowane, w pierwszym pół charta w lewo, w drugim głowa murzyńska po ramiona z białą chustą na około skroni. Labry z prawej zielone, z lewej czarne — podbite srebrem. Odmiana przysługująca Moriconim, według Niesieckiego na mocy przywileju Jana III króla polskiego, z r. 1676 potwierdzającego indygenat i prawa szlacheckie i zezwalającego na połączenie herbu Moriconich z herbem macierzystym Pucinich. W tymże przywileju nadmieniono, że Janowi Baptyście Pucini, niegdyś jeszcze Zygmunt August, król polski, udzielił indygenatu w Polsce.

Rodziny należące do herbu: Mon, Moriconi, Morykoni, Morze, Morzkowski

[g]