taraśnica

Działo używane przez artylerię polską w XV wieku. Wspomina o nim Długosz, gdy użyte było do przeprawy przez Stryj. Zazwyczaj stanowiły jednak wyposażenie zamków, gdzie służyły do obrony murów a ustawiano je na tarasach (stąd nazwa). Wymieniane wśród uzbrojenia zamków kamienieckiego, smotryckiego, górnego lelowskiego, gliniańskiego.

Były to działa niewielkie, krótkie z których strzelano ołowianymi kulami. Łoże działa podwójne, lufa zagłębiona do połowy w wyżłobionym klocu drewna, przewiązana i wraz z ową podstawą połączone metalowymi sworzniami z większym kawałem drewna. Mocowanie pozwalało na podnoszenie lub opuszczanie działa. Jedne z pierwszych dział na ziemiach polskich.

Dalszym stopniem rozwoju taraśnic były foglerze (z ruchomymi komorami na proch).