fryzura staropolska

Charakterystyczna fryzura równo obcięta nad uszami. Jej pochodzenie związane jest z mniszą {{tonsura|tonsurą}+}. Najstarszy pewny wizerunek znany jest z 1353 z karty Legendy o św. Jadwidze. Nie należy mylić tej fryzury z osełdcem, który był pozostawionym na wygolonej głowie kosmykiem. Tamta miała źródło kozackie i moskiewskie, polska miała źródło mnisze, chrześcijańskie. Uzupełnieniem stroju była chusta wiązana na szyi. W XVII wieku formę pośrednią upowszechnił awanturnik Samuel Łaszcz - która od tej pory była zwana łaszczówką.