komornik

1. Robotnik folwarczny, przeważnie z klasy włościan niemających swej roli ni siedziby, który za udzielone mu mieszkanie (komorne) w chatach będących własnością dziedzica folwarku, a przytem za mały kawałek ziemi, oddawany mu pod uprawę i dozwolenie trzymania paru sztuk bydła na pastwisku dworskim, obowiązany był odrabiać pewną ilość dni i stawać na każde wezwanie do roboty za niską zwykle płacę. Komorników zwano także: chałupiarze, zagrodniki, ogrodziarze.
2. Osoba nie mająca swojego domu we wsi, ale mieszkająca u kogoś "w komorze", w zamian odwdzięczająca się prowadzeniem pewnych zajęć. Komornicy mieli większe możliwości przesiedlania się i zmiany miejsca życia. Niekiedy odróżniano od terminu inquilinus.

ros: судебный исполнитель, судебный приставъ, коморник