Strony rodzinne Powstanie Styczniowe Narzędzia Ziemiaństwo Materiały Archiwum zdjęć Forum Kontakt
Zarejestruj się lub Zaloguj się
Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Szaszkiewicz

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.
Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy
Wyniki wyszukiwania. Ilość: 6
Szaszkiewicz
z Wołynia, żołnierz w szeregach powstańczych, internowany w jednej z twierdz państwa Austryjackiego, w końcu r. 1864, jako ochotnik wszedł w szeregi armii meksykańskiej, umarł, tknięty appopleksyą w Puebłi.
Antoni Szaszkiewicz
Ur. 1813 Biczowa, zm. 1880 Koniuszowce. Syn Gracjana (powstańca Kościuszkowskiego) i Salomei Chłopickiej. Mając 18 lat, wziął udział w walkach o niepodległość w 1831 r. i odznaczył się niepospolitą dzielnością. Wstąpił do pułku jazdy wołyńskiej Karola Różyckiego. W licznych bojach, jakie ten oddział stoczył, przedzierając się do Zamościa, wielokrotnie złożył dowody nie tylko odwagi, ale i umiejętności walczenia. Po upadku powstania emigrował do Galicji. Rodzina tymczasem czyniła starania o uzyskanie amnestii, opierając się na okoliczności, że w okresie walk był niepełnoletni. Powielił zabiegach i „znacznych kosztach" udało się wreszcie w 1833 r. uzyskać ułaskawienie i młody pan „Szaszka” powrócił do domu, odsiedziawszy zapewne dla formy pokutę w twierdzy, bo takie były wówczas w tym względzie obyczaje. Osiadłszy w rodzinnej Biczowej, oddał się życiu ówczesnej młodzieży szlacheckiej. Polował, pił, jarmarkował i popadł wreszcie w wir budzącej się [[bałaguła|bałagulszczyzny]]. Otoczony aureolą dzielności żołnierskiej, miły i wesoły, tęgi do konia i wypitki, miał wszelkie dane do wejścia w szeregi starszyzny. Poza tym zaś obdarzony był pięknym głosem i miał dar poetycki układania tęsknych piosenek ukraińskich, które po mistrzowsku odtwarzał akompaniując sobie na teorbanie. Temu to głównie uzdolnieniu zawdzięczał wielką popularność, która zaprowadziła go aż na tron bałagulski. Zwany był Królem Bałagółów. Gdy w 1863 r. wybuchło powstanie na Wołyniu, Szaszkiewicz sprzyjał mu i wysłał trzech swoich synów do oddziału Edmunda Różyckiego, syna dawnego swego dowódcy — Karola. Skompromitowany, musiał uchodzić do Galicji, a majątek jego uległ konfiskacie. Zmarł w Kuniszowcach pod Horodenką w marcu 1880 r.
Antoni Szaszkiewicz
ur. 1813, of.. kawaler orderu Virtuti Militari, umt 17 III 1880, powstaniec styczniowy, poch. Kunisowce
Edward Szaszkiewicz
junkier wojsk rosyj., właśc. ziemski ur. r. 1835, służył jako szereg, w oddz. Różyckiego. Zmarł w Galicji.
Włodzimierz Szaszkiewicz
uczestnictwo w potyczkach: wołyńskie: Laszki 25.05.1863
Włodzimierz Szaszkiewicz
ur. r. 1839 w Biczowej, służył jako porucznik adjutant w oddz. Bóżyckiego. Zmarł w Zalesiu r. 1893.