Władysław Chołoniewski

syn Piotra, urodzony w Galicyi, w Czortkowskiem, w majętności ojca w r. 1825. Należąc do powstania w r. 1863. schwytany przez Moskali, odwieziony do cytadeli kijowskićj, dwa lata męczeństwa w nićj przesiedział. Przy inkwizycyach na sposób moskiewski bito go pałkami, wyłamano mu osiem zębów, znęcano się nad nim tak, że nieszczęśliwy jak wielu innych, dostał obłąkania. Po dwóch latach w tym stanie odwieziono go do twierdzy w Kamieńcu, zkąd staraniem rodziny wykradziony został w r. 1866. w Lipcu i wywieziony do Galicyi. Oddany do domu obłąkanych we Lwowie, mimo najtroskli- wszćj opieki, nie przyszedł już ani do zdrowia, ani do zmysłów. Widział jeszcze ciągle przed sobą zbójców, prześladowców, groźby Moskali chcących go zmusić do zeznań. Z mocą ducha nadzwyczajną, mimo obłąkania i tortur, nie wyjawił nigdy nic z tego o co go badano. Umarł nieszczęśliwy wyznawca wiary w ojczyznę nieśmiertelną dnia 26. Stycznia 1867. we Lwowie, w nocy o 1 w 42 roku życia... Pogrzebiony dnia 27. na cmentarzu łyczakowskim. — (Gaz. Naród.)