Władysław Kardoliński

urodził się w Kcyni w Wielkim Księstwie Poznańskim 28 marca 1826 r. z Piotra i Antoniny z Trąmpczyńskich. Młodszy brat Kazimierz poległ 30.4.1863 r w bitwie pod Pyzdrami.

Nauki pobierał w gimnazjum w Lesznie i Trzemesznie, poświęcił się agronomii. Brał udział w Wiośnie Ludów w 1848, był więziony, po czym dokończył studia.
W 1852 ożenił sie z Teofilą Tokarską, c. Józefa i Józefy z Koszutskich i zamieszkał w majątku posagowym żony w Łączynie, w powiecie kartuskim.
Po pewnym czasie przeniósł się na Ukrainę gdzie w 1863 wziął udział w powstaniu styczniowym(zostawił wtedy żonę i troje dzieci). W maju 1863 pojmany i uwięziony w twierdzy kijowskiej , gdzie przebywał 3 lata. Za udział w powstaniu skazany na kilkanaście lat ciężkich robót w kopalniach - tansport na Syberię wyruszył z Kijowa na początku 1866 r. Następnie przebywał w guberni jenisejskiej przez 4 lata. W 1870 na mocy amnestii, starań rodziny i rządu pruskiego wrócił do W. Księstwa Poznańskiego.
W 1873 kupił od miasta Bélina(Biała Spiska) na Spiszu kopalnie i wytwórnię tatrzańskich kamieni młyńskich, a po odkryciu tam olbrzymich złóż kwarcytów i margli urządził fabrykę z osadą nad zach. brzegiem Bielskiego Potoku, u podnóża Czarnego Wierchu w Tatrach Bielskich (Słowacja) nazwaną Kardolin. Miasto, od którego Władysław dzierżawił grunt, uchwaliło nazywać tworzącą się osadę Kardolinem w uznaniu jego zasług.
Po trudnościach ekonomicznych i wyzbyciu się za bezcen był pełnomocnikiem w dobrach Kluwinieckich u Boguckich na Podolu, gdzie zmarł w 1886r.