Stefan Bobrowski

Członek komitetu emigracyjnego wybranego w końcu lipca 1862, następnie wszedł w skład Komitetu Centralno-Narodowego na którego czele stał Zygmunt PadlewskiPóźniej wiele przyczynił się do podniesienia sprawy powstania po upadku Langiewicza. Jako nadzwyczajny komisarz Centralnego Komitetu Narodowego przybył do Krakowa dla zbadania intryg stronnictwa Białych i wyrwania Dyktatora "z rąk strasznej reakcji". Zdarłwszy maskę z intrygantów wrócił do Warszawy, lecz wyzwany na pojedynek przez ks. Adama Grabowskiego padł ugodzony kulą. Śmierć jego była wielką stratą dla Powstania. Zm. 12.7.1863. Był to jeden z najdzielniejszych jego inicjatorów. Miał lat 27, był zadziwiający w zdolności, nadzwyczanej pracy i cynicznej odwagi.
Urodził się na Ukrainie, gdzie rodzice jego posiadali majątek ziemski, gimnazjum ukończył w Niemirowie, a Uniwersytet w Kijowie w 1862. Przybył do Paryża gdzie wszedł do Komitetu Centralnego. Wysłany do Warszawy z chwilą wybuchu objął obowiązki Naczelnika m. Warszawy z prawem przewodniczenia w obradach Komisji.