Makary Drohomirecki

Ukrainiec, w starciu z Moskwą pod Złoczewem w Wieluńskiem 13 lutego 1863 r. poległ na placu bitwy. Kniaź z Ukrainy, lat 28, ukończył uniwersytet w Kijowie, potem zakład gospodarski Marymoncie. Jakiś czas zamieszkiwał w Warszawie i miał udział w manifestacjach podczas zjazdu panujących w Warszawie. W końcu r. 1860 opuścił kraj. Udał się do Heidelbergu i Paryża. Na pierwsze hasło powstania już 25 stycznia 1863 r. przybył w Poznańskie i wkroczył do Kongresówki, spodziewając się, że wkrótce wielu ochotników do niego się przyłączy. Zawiedziony w nadziejach tułał sie po lasach wieluńskich. Dnia 12 lutego w lasach pyszkowskich pod Złoczowem w powiecie sieradzkim, otoczony przez licznego przyjaciela, widząc niechybną zgubę, podzielił oddziałek na dwie części i jednej części pod przywództwem oficera wyprawiając we wskazaną stronę, pozostał z resztą dla zasłonięcia odwrotu, postanowiwszy sie bić i zginąć. Ranny w czoło obwiązał je chustką i gnał naprzód nabijając broń i strzelając dopóki kule nieprzyjacielskie nie powaliły go o ziemię. Zostawiony, przeszło 40 godzin leżał w lesie, odnaleziony przez gajowego. Po 9 godzinach męczarni skonał. Pochowany w tym miejscu, gdzie się tak dzielnie bronił.