Bruno Dąbski

z Górnego Śląska, syn hrabiego Apolinarego, byłego oficera wojsk polskich z r. 1831, dowódca małego oddziałku w Ostrołęckiem. Po kilkunastu szczęśliwych potyczkach dnia 12 listopada 1863 r. pod Porębą, połączywszy się z oddziałami Ostanowskiego, Koźmińskiego i Nemethego w sile 200 strzelców, 25 kawalerii zmusili 2 roty nieprzyjacielskie do cofnięcia się. Następnie 15 tegoż miesiąca w Zadobrzewiu gdy spoczywał z małym swoim oddziałkiem zaatakowany przez Kozaków poniósł ogromną klęskę i cały oddział się rozpierzchł. To go skłoniło przyjąć służbę w oddziale Chmielińskiego. Ranny w potyczce pod Obiechowem, gdzie jako chorąży szedł na czele 1. kompanii. Odesłany do lazaretu w Szczekocinach, jeszcze nie wyleczony, wzięty przez Moskali i zesłany na Syberię. W drodze życia dokonał.