Jarosław Dąbrowski

urodzony w Żytomierzu na Wołyniu w 1837 r., lat 9 był w korpusie brzesko-litewskim, a następnie w szkole artylerii petersburskiej ( z tej szkoły również wyszedł Zygmunt Sierakowski), a potem lat 5 odbywał służbę na Kaukazie. Za usilnymi staraniami, przewieziony do Warszawy był pośrednikiem w konspiracji wojskowej rosyjskiej, a wkrótce objął naczelne kierownictwo sprawy rewolucyjnej. Miał on być według wymuszonych zeznań Miładowskiego (oficera drużyn) głównym petersburskim agentem Centralnego Narodowego Komitetu . Dąbrowski miał być powieszonym w r. 1862 lecz udało mu się uciec. Ucieczka ta bogata w epizody jakby z fantastycznych baśni, połączyła go z żoną, która dzięki swemu heroizmowi zdołała umknąć z wygnania. Dąbrowski zginął we Francji jako główno dowodzący armii komunardów w r. 1871.