Józef Jankowski

dzielny partyzant, który z rolnika stał się żołnierzem. Zajął Okuniew w czerwcu i podsunął się aż pod rogatki praskie. Połączywszy się następnie z Zielińskim 18 lipca pobili dwie kolumny rosyjskie od Janowem w powiecie stanisławowskim i pędzili za nimi aż do Mińska. Dowodząc na Mazowszu i Podlasiu okazał znakomite zdolności partyzanta i zasłynął rycerskim swoim postępowaniem z pobitym nieprzyjacielem. Stoczył 42 bitwy. Moskale bali się go okrutnie, a dla jego szczęścia w boju nazwali go Wołszebnikiem – czarownikiem. W końcu stycznia 1864 r. dostawszy się do niewoli na rozkaz Berga powieszony został 14 lutego 1864 r. Został schwytany pod Błoniem przez zdradę. Odstawiony do Cytadeli Warszawskiej, gdzie go zawyrokowano na śmierć i 12 lutego 1864 r. powieszony na stoku Cytadeli, a pod stryczkiem jeszcze całą piersią zawołał Niech żyje Polska. Był rodem z płockiego, synem obszarnika ziemskiego, lat miał trzydzieści kilka, ukończył instytut agronomiczny na Marymoncie, z chwilą wybuchu został naczelnikiem wojennym powiatu stanisławowskiego.