Stanisław Brzóska

ksiądz, urodził się w 1832 r. z drobnej szlachty na Podlasiu i chodził do szkół miejscowych. Mając lat 17 udał sie do Kijowa na uniwersytet, a po dwóch latach wstąpił do seminarium duchownego w Janowie. Wyświęcony na księdza w 1857 r. był wikariuszem w Sokołowie, a potem w Łukowie. W końcu 1862 r. najczynniej popierał organizację rewolucyjną pomiędzy duchowieństwem na Podlasiu. Zaraz w początkach powstania wziął udział w oddziale Lewandowskiego, a potem u Krysińskiego, po rozbiciu którego sam objął dowództwo. Oddział ten, mający na początku 200 ludzi, pod koniec liczył tylko dziewięciu. Ostatni raz miał utarczkę z Moskwą 26 kwietnia 1864 r. Po zupełnym rozbiciu oddziałku ukrywał się we wsi Sypitkach w powiecie siedleckim wraz ze swym adiutantem Franciszkiem Witczyńskim. Odkryci i otoczeni przez Kozaków zawzięcie się bronili, lecz dostali się do niewoli. Obu powieszono 23 maja 1864 r. w Sokołowie w powiecie Siedleckim. Wychodząc z łona ludu posiadał jego miłość i zaufanie, a za jego życie pełnie zaprzania się lud otoczył go aureolą świętości za pełne trudów poświęcenie, które na próżno Moskwa do prostej szarlatanerii sprowadzić usiłowała.