Teodor Stanisław Mickiewicz

ur. w 1845 roku w Suwałkach. Walczył w partii Orłowskiego formowanej w powiecie kutnowskim, a później w oddziale Ludwika Żychlińskiego. Brał udział w czterech bitwach. Był ranny w rękę. Po rozbiciu oddziału pod Strykowem przeszedł pod rozkazy Pawła Gąssowskiego „Pawełka”, gdzie służył jako żandarm powstańczy. U schyłku powstania dostał się do niewoli. Został uwięziony w Cytadeli Warszawskiej, a następnie skazany na trzy lata katorgi w Wiatce. Po odbyciu kary został skierowany do Omska na osiedlenie. W 1870 roku powrócił do kraju. Został zweryfikowany jako podporucznik weteran pod numerem porządkowym 1450/1920. W okresie międzywojennym mieszkał w Radomsku. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyżem Walecznych. Zmarł 26 grudnia 1935 roku w Radomsku