Jan Ciszek

Poszedł do powstania, mając zaledwie lat 16. Nic dziwnego, te z początku przyjąć go nie chciano. Przezwycięża te trudności, przechodzi granicę z oddziałem Krukowieckiego i bije się pod Imbramowicami. Po rozbiciu oddziału wraca do Galicji. Aresztowany przez Austriaków, ucieka w przebraniu kobiecym. Zaciąga się do nowego oddziału i dąży na punkt zborny. Aresztowany ponownie, ucieka. Zaciąga się po raz trzeci - do oddziału Rębajły. Próbuje przejść granicę. Udaje mu się to dopiero za piątym razem Po parotygodniowym pobycie w partii powstańczej, w pierwszej bitwie pod Jeziorkiem. ranny, po bohaterskim oporze dostaje się do niewoli. Zaiste, nie tylko, jak pisze "żywość, jaką wonczas odznaczałem się i zapał" sprawiły, że szesnastoletni chłopak tak wytrwale pełnił swoją powinność powstańczą. Sprawiła to również prawdziwie góralska zaciętość i gorąca miłość Ojczyzny.
Dalsze koleje Jana Ciszka w niewoli rosyjskiej były zwykle: Sąd wojenny, wędrówka od więzienia do więzienia, dom poprawy - głód, upokorzenia, roboty przymusowe. W r 1867 wrócił szczęśliwie do domu. Dalsze jego życie i zasługi znane są dobrze na Podhalu.