Bolesław Wołodźko

syn Kazimierza, ur. ok. 1842, szlachcic z okolicy Jurgajcy w pow. kowień skl m, współwłaściciel majątku w okolicy Jenkuny w tymże powiecie, student uniwersytetu moskiewskiego, kawaler. W kwietniu 1 863 aresztowany jako d—ca pododdziału w oddziale powstańczym Sawickiego 1 uwięziony w Kownie, od maja przebywał w szpitalu wojskowym, w związku z chronicznym zapaleniem rdzenia krzyzowego, powodującym częściowy paraliż nóg. Na mocy wyroku sądu woj., powołanego przy sztabie I. dywizji kawaleryjskiej, z 25 czerwca 1863, został pozbawiony wszelkich praw stanu 1 skazany na piętnaście lat ciężkich robót w kopalniach na Syberii 1 konfiskatę majątku (w konfirmacji Murawiowa z 3 I sierpnia termin kary został skrócony do dwunastu lat). Ze względu na stan zdrowia wykonanie wyroku zawieszono, nakazując Wołodźce pozostanie w Kownie pod dozorem policji. Prośby o ułaskawienie, kierowane do Murawiowa 1 Aleksandra II, zostały odrzucone. Dopiero w 1871, na podstawie licznych oględzin lekarskich, orzeczono, że Wołodżko może poruszać się tylko z pomocą laski 1 nie podlega zesłaniu na Syberię. W rok później, w lipcu 1872, odjęto decyzję o wysłaniu Wołodźki do gub. ołonieciej pod dozór policji. Nie wiemy, czy rzeczywiście tam wyjechał - w najpóźniejszych, pochodzących z września 1872 dokumentach znajdujemy stwierdzenia o braku środków do życia 1 niemożności utrzymania się na zesłaniu. Podczas pobytu w Kownie Wołodźko ożenił się, miał córkę.