Władysław Brandt

1836-1912, urodzony w Rudakach, syn Kazimierza i Anieli z Iwaszkiewiczów. Po ukończeniu szkół w Mołodecznie wstąpił do wojska rosyjskiego, gdzie pozostawał do marca 1863r., a następnie wraz z Barancewiczem i innymi oficerami stacjonującymi w Białymstoku przyłączył się do powstania.
Jest wspomniany przez Aramowicza na zgrupowaniu w Puszczy Knyszyńskiej. Po bitwie pod Waliłami przeszedł w Augustowskie i przejął od Andruszkiewicza oddział złożony z 10 osób, który powiększył do 110 piechoty i 18 jazdy. Na czele tego oddziału, wspólnie z oddziałem Hłaski, stoczył zwycięski bój pod Kadyszem 21.05.1863r., a w połączeniu z Suzinem – potyczki pod Olitą i Sargiszkami. W bitwie pod Gruszkami 28.06.1863r. walnie przyczynił się do zwycięstwa.
Uległ wypadkowi, a gdy wyzdrowiał, udał się na Kurpie, gdzie sformował oddział złożony z samych włościan (120 piechoty i 20 jazdy). Szczęśliwie walczył z Rosjanami, lecz wskutek egipskiej choroby oczu (jaglica) musiał oddział rozpuścić. Po wyzdrowieniu powrócił na Kurpie i znów zebrał niewielki oddział, z którym przegrał niewielką utarczkę z Moskalami w grudniu 1863r. i zmuszony został wyjechać za granicę. Mieszkał w Paryżu do 1880r., a następnie przybył do Galicji. Tu otrzymał posadę konduktora dróg krajowych. Zmarł w 1912r.