Aleksander Jankowski

(1833-1911)
Pochodził z Królestwa, ukończył seminarium w Sandomierzu. Przed 1863 r. pracował jako wikary w różnych parafiach diecezji sandomierskiej. W powstaniu odbierał przysięgę od mieszczan i włościan, zajmował się dostarczaniem do partii broni i żywności. Został skazany na 12 lat ciężkich robót, które odbywał w Akatui, a następnie był deportowany do Tunki. Tu rozpoczął działalność handlową na wielką skalę. Wraz ze wspólnikiem ks. Fiałkowskim prowadził handel bydłem mongolskim, skupywał zboże i prowadził sklep. Rozległe i bardzo dochodowe interesy nie pozwoliły mu na powrót do kraju po zwolnieniu z zesłania. „Pozostawił [też] (załatwione do pewnego stopnia materialnie), obowiązki moralne na Syberii" (A. Kręćki) (potomstwo?). Po powrocie do kraju ponownie podjął obowiązki kapłańskie. W 1902 r. został rektorem kościoła podominikańskiego w Klimontowie w pow. sandomierskim gub. radomskiej.