Aleksander Maciej Żebrowski

Ur. 1824 Olkieniki. Syn Aleksandra, który poległ w Powstaniu Listopadowym. Majątek został po części roztrwoniony przez drugiego męża matki i zamieniony na Haliszki. W Wieku 13 lat został wypędzony przez ojczyma i zatrudnił się w Rydze w fabryce faetonów (lekkie bryczki). Ożenił się z córką właściciela i wrócił na Litwę, gdzie odzyskał majątek Haliszki.
W 1863 roku wspierał Powstanie. Wraz z wikarym księdzem Hryniewieckim z Ejszyszek dowozili żywność powstańcom. Zostali aresztowani (prawdopodobnie wydani przez przyrodnich braci Aleksandra), zakuci w kajdany i dwa lata na pieszo pędzono ich na Sybir. W ciągu 6 lat pracowali w kopalniach i okrywali się jednym płaszczem. Później car wydał amnestię dla politycznych, którzy nie mieli broni w czasie powstania, by ich zwolniono. Ksiądz Hryniewiecki pozostał, a Aleksander wrócił na Litwę i powtórnie założył rodzinę, ponieważ pierwsza żona zmarła zostawiając 10-letnią córkę. Wybranką, została służąca pokojowa pierwszej żony, z domu Monkiewiczów, córka zakrystiana. Majątek Haliszki został skonfiskowany, więc rodzina przeniosła się do Dusieniąt, gdzie Aleksander pracował jako dzierżawca własności Góreckich (poprzedni właściciel Antoni walczył razem z jego ojcem w Powstaniu Listopadowym). Zmarł w ubóstwie, w wieku 72 lat, zostawiając 7. dzieci. Potomkowie Aleksandra żyją dotychczas w Dusieniątach. (rok 2021).