Hipolit Kamieński

h. Korwin. Ur. 20.03.1843r., Łuca pow. złoczowski. Dzierżawca dóbr z Maksymówki obok Podwołoczysk, żonaty, bezdzietny, religii rzymsko-katolickiej, syn Feliksa byłego oficera wojsk polskich z roku 1831. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem po ukończeniu szkół gimnazjalnych w 1862r.pozostawał przy ojcu, natomiast w czasie powstania był w oddziale Junga, wstąpił do kawalerii, później w oddziale Grekowicza pod Szklarami był podoficerem, w oddziale Oxińskiego i Leticha jako wachmistrz, tu został mianowany na porucznika. Pod Szklarami był lekko ranny. U Oxińskiego pod Koniecpolem lekko ranny w nogę (mianowany przez Rząd Narodowy oficerem). Odbył całą kampanię w oddziale Taczanowskiego w kaliskim i był we wszystkich bitwach, które ten dowódca odbył a po rozbiciu pod Kruszyną ze swoim oddziałem składającym się z 75 ludzi udał się w łowickie do Skowrońskiego. Po bitwie igielcowskiej przyłączył swój oddział 150 ludzi do Słupskiego i Matusiewicza, z którymi pozostał aż do rozbicia pod Złoczewem gdzie został mianowany rotmistrzem i komendantem 6 oddziałów żandarmerii w gub. kaliskiej i piotrkowskiej. Był w 23 bitwach i potyczkach z wymienionymi oddziałami. Ranny był trzy razy jednak lekko. Ubito pod nim osiem koni. Został wzięty do niewoli, skąd dzięki patriotycznym polkom udało się go uwolnić. Deklarację podpisał 10.05.1889r.