Powstanie Styczniowe - uczestnicy

(Piłeczka), udział w potyczkach: mińskie: Przyłuki 2.05.1863, Waleryany 14.05.1863, Skrył 16.08.1863, Kowalewice 30.08.1863, patrz w przypisach do Przyłuk

syn Kazimierza, ur. ok. 1842, szlachcic z okolicy Jurgajcy w pow. kowień skl m, współwłaściciel majątku w okolicy Jenkuny w tymże powiecie, student uniwersytetu moskiewskiego, kawaler. W kwietniu 1 863 aresztowany jako d—ca pododdziału w oddziale powstańczym Sawickiego 1 uwięziony w Kownie, od maja przebywał w szpitalu wojskowym, w związku z chronicznym zapaleniem rdzenia krzyzowego, powodującym częściowy paraliż nóg. Na mocy wyroku sądu woj., powołanego przy sztabie I. dywizji kawaleryjskiej, z 25 czerwca 1863, został pozbawiony wszelkich praw stanu 1 skazany na piętnaście lat ciężkich robót w kopalniach na Syberii 1 konfiskatę majątku (w konfirmacji Murawiowa z 3 I sierpnia termin kary został skrócony do dwunastu lat). Ze względu na stan zdrowia wykonanie wyroku zawieszono, nakazując Wołodźce pozostanie w Kownie pod dozorem policji. Prośby o ułaskawienie, kierowane do Murawiowa 1 Aleksandra II, zostały odrzucone. Dopiero w 1871, na podstawie licznych oględzin lekarskich, orzeczono, że Wołodżko może poruszać się tylko z pomocą laski 1 nie podlega zesłaniu na Syberię. W rok później, w lipcu 1872, odjęto decyzję o wysłaniu Wołodźki do gub. ołonieciej pod dozór policji. Nie wiemy, czy rzeczywiście tam wyjechał - w najpóźniejszych, pochodzących z września 1872 dokumentach znajdujemy stwierdzenia o braku środków do życia 1 niemożności utrzymania się na zesłaniu. Podczas pobytu w Kownie Wołodźko ożenił się, miał córkę.

syn Kajetana, szlachcic gub. Mińskiej. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika m. Wiłkomierza i powiatu, pułkownika Moliera. Powieszony w m. Wiłkomierzu 1-go sierpnia 1863 roku za udział w powstaniu zbrojnem.

stracony Wiłkomierz 13.8.1863

lekarz, powstaniec, zesłaniec na Syberię gdzie umiera po 24 latach

uczestnictwo w potyczkach: mińskie: Waleryany 14.05.1863

ur. r. 1832 w gub. Mińskiej, organizator w Kijowie i naczel. woj. Mińskiego (oddz. X.). Brał udział w potyczkach pod Waleryanowem, Horkami, Horelcem itp. Po powst. literat. Umarł we Lwowie r. 1904.

Działał pod peud. Wacław Koszczyc. Zaangażował się w Powstanie również własnymi nakładami pieniężnymi. Po upadku powstania wychodźca do Turcji, gdzie pisze o miłości i tęsknocie do Ojczyzny pod pseudonimem "Sahi-bey" Autor książki m.in. "Wybrańcy losu". Po 7 latach wraca do Polski i mieszka we Lwowie, gdzie umiera w skrajnej nędzy w 1904. Pochowany na Łyczakowie.

powstaniec

pseud. Wacław Koszczyc, powieściopisarz pol., (1831—1904), inżynier dróg i mostów w służbie tureckiej, jeden z założycieli „Konfederacji narodu polskiego“, oddzielnie wydał: „Wschód. Ze Stambułu do Angory“ (1874), powieści: „Praca Syzyfa“ (1876), „Wybrańcy losu“ (1882), „Ład Boży“ (1882), „Krwawy dorobek“ (1884), „Gwiazda przewodnia“ (1884), „Z tajemnic Wschodu, obrazki i szkice“ (1886) i in.

Wołodźko - Koszczyc. 1832-1904, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

z Litwy, oficer dymisjonowany. Powstaniec, zesłaniec w Usolu